Stanisław Piętak (ur. 3 sierpnia 1909 w Wielowsi (dzielnica Tarnobrzega) - zm. 27 stycznia 1964 w Warszawie) polski poeta i prozaik 

 Pochodził z rodziny wiejskiej, ukończył gimnazjum w Tarnobrzegu. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim, po przerwaniu nauki wyjechał do Warszawy, gdzie pracował w Związku Literatów Polskich i działał w pismach młodzieżowych. W 1938 roku opublikował powieść „Młodość Jasia Kunefała”, otrzymał za nią Nagrodę Młodych Polskiej Akademii Literatury. W czasie wojny przebywał w Wielowsi, współpracował z organizacją „Odwet” Władysława Jana Jasińskiego „Jędrusia” oraz uczestniczył w tajnym nauczaniu. Od 1944 roku brał udział w działalności społecznej i politycznej. Rok później wyjechał do Łodzi, gdzie został prezesem tamtejszego Oddziału Związku Literatów Polskich. Od 1956 roku mieszkał w Warszawie, gdzie pracował w redakcji "Tygodnika Kulturalnego". Poślubił Aleksandrę Kosińską, jego synem jest Piotr Piętak. Zginął śmiercią samobójczą, wyskakując z okna 27 stycznia 1964

Jeden z najwybitniejszym poetów pokolenia okresu międzywojennego, oraz wywodzących się z nurtu wiejskiego literatury polskiej. Początkowo związany z awangardą krakowską, później z tzw. czechowiczowską, której największa aktywność literacka przypada na lata trzydzieste ubiegłego wieku. Autor nastrojowej, wizyjnej liryki opartej na motywach wiejskich. Na motywach jego powieści zrealizowano w 1987 r. serial telewizyjny "Ucieczka z miejsc ukochanych". Od 1965 do 1994 roku była przyznawana nagroda im. Stanisława Piętaka