Monografia jest studium na temat struktury przestępstwa i poszczególnych płaszczyzn przypisania przestępności czynu, w szczególności rozumienia bezprawności w prawie karnym. Autor analizuje relacje zachodzące między realizacją znamion czynu zabronionego a bezprawnością, między bezprawnością (okolicznościami wyłączającymi bezprawność) a zawinieniem(okolicznościami wyłączającymi winę). Omawia podstawy materialne i skutki rozróżniania tych elementów przestępstwa oraz sytuacje graniczne między bezprawnością i winą, przede wszystkim kontrowersyjne w nauce prawa karnego zagadnienie błędu co do znamienia okoliczności wyłączającej bezprawność. Próbuje również udzielić odpowiedzi na pytanie, czy bezprawność w strukturze przestępstwa powinna być rozumiana jako sprzeczność zachowania z porządkiem prawnym traktowanym jako całość, czy też ma ona prawnokarny charakter, określany specyficzną teleologią tej gałęzi prawa.

Wykaz skrótów
Wstęp
Rozdział I
Systematyka przestępstwa
Rozdział II
Istota czynu zabronionego (Tatbestand) a bezprawność
Rozdział III
Podstawy i konieczność rozróżnienia między bezprawnością a winą w prawie karnym
Rozdział IV
Okoliczności wyłączające bezprawność (Rechtfertigungsgrunde) i okoliczności wyłączające winę (Entschuldigungsgrunde) - aspekt materialny
Rozdział V
Urojenie znamienia kontratypu a problem struktury przestępstwa
Bibliografia