Należy na wstępie podkreślić, że owoce bzu czarnego muszą być zbierane zupełnie dojrzałe, fiołkowoczarne, bowiem niedojrzałe mogą być szkodliwe dla zdrowia. Owocu bzu czarnego nie wolno poddawać fermentacji, np. przy wyrobie wina domowego, gdyż tworzą się wtedy trujące substancje alkoholowe szkodliwe dla zdrowia.

Surowiec bzu czarnego zawiera obok wielu czynnych substancji także olejek lotny, sole mineralne, garbniki, śluzy, glukozę oraz kwasy organiczne, a owoc dodatkowo więcej cukrów redukcyjnych, karotenoidy, dużo witaminy C, a także witaminy z grupy B. Oba surowce, a zwłaszcza kwiaty, działają silnie napotnie i przeciwgorączkowo, moczopędnie i przeciwskurczowo i dlatego są tak często stosowane w medycynie ludowej przy grypie, kaszlu, przeziębieniach, chronicznych zapaleniach i nieżytach dróg oddechowych, najczęściej jako napar w połączeniu z kwiatem lipy lub rumianku.

Napar: 1 łyżkę kwiatu bzu lub wysuszonych jagód bzu i 1 łyżkę kwiatu lipy zalać 2 szklankami wrzątku i po naciągnięciu pod przykryciem pić co 2 godziny po 1~2 szklanki, zawsze ciepłe, a jako środek napotny pić kilka razy dziennie po 1 szklance bardzo ciepłego naparu z dodatkiem cytryny lub porzeczki ogrodowej i miodu pszczelego. Napar z kwiatów bzu czarnego stosuje się również przy chronicznych, łagodnych zapaleniach nerek, dróg moczowych i pęcherza, a także do płukania jamy ustnej, gardła przy anginie, pamiętając, aby mocnym odwarem nie drażnić mechanicznie zapalonych błon śluzowych.