Praca "Betony ultrawysokowartościowe" jest monografią poświęconą betonom ultrawysokowartościowym, a jej przesłanie ma przybliżyć polskiemu czytelnikowi stan badań i światowych realizacji obiektów z nowego materiału konstrukcyjnego. Treści pracy są ukazane historycznie z wyraźnym zaakcentowaniem etapów modyfikacji właściwości betonu, począwszy od modyfikacji naturalnych, przez efekty oddziaływań domieszek chemicznych, na dodatkach włókien i proszków reaktywnych skończywszy.
Zasadnicza część pracy dotyczy genezy i zbadanych dotychczas właściwości betonów ultrawysokowartościowych - UHPC. Mimo iż betony te po raz pierwszy wyprodukowano i zastosowano dopiero pod koniec XX wieku, przekraczając magiczną wręcz wytrzymałość 150 MPa, stanowiącą górne ograniczenie betonów wysokiej wytrzymałości, to w ciągu minionych 10 lat powstało wiele odmian tego materiału, począwszy od rozwiązań firmowych , którym jest Ductal, po rozwiązania indywidualne wykonane w wielu krajach. W ciągu tego okresu zmieniła się także koncepcja materiałowa tego betonu, zaczęto bowiem stopniowo odstępować od pierwotnej idei betonu z proszkiem reaktywnym, drobnym kruszywem i włóknami stalowymi, idąc w kierunku betonu o grubszym kruszywie mineralnym lub kruszywie stalowym. Następne modyfikacje i dodatkowe procesy obróbkowe (obróbka termiczna, wysokie ciśnienie) pozwoliły przesunąć początkową wartość wytrzymałosci z 200 MPa do 800 MPa.