Maja Berezowska, właśc. Maria Berezowska, urodziła się 13 kwietnia 1898 w Baranowiczach, a zmarła31 maja 1978 w Warszawie. Jest ona wybitną polską malarką, graficzką, karykaturzystką i scenografką.
Berezowska uczyła się w prywatnej szkole plastycznej w Petersburgu (1[zasłonięte]908-19), studiowała na uczelniach artystycznych w Krakowie (1[zasłonięte]910-19) i Monachium (1913). Już przed wojną zyskała sławę jako autorka subtelnych grafik o tematyce erotycznej. Do 1939 r. jej karykatury, rysunki i ilustracje zamieszczały poczytne tygodniki satyryczne.
W latach 1[zasłonięte]933-19 mieszkała w Paryżu, współpracując jako rysowniczka i karykaturzystka z pismami „Le Figaro”, „Le Rire”, „Ici Paris”. W tej ostatniej gazecie, w 1935 r. Berezowska opublikowała serię karykatur pt. Miłostki słodkiego Adolfa, dotyczącą Hitlera. Wkrótce po wydaniu tego numeru gazety z powództwa urzędowego wystąpiła przeciwko Berezowskiej ambasada niemiecka w Paryżu, dowodząc, że rysunki były karalną obrazą głowy państwa. W czasie procesu Berezowskiej bronił prawnik i polityk Albert Sarrault. Wyrok grzywny zasądzony przez pierwszą instancję (500 franków), został przez Sarraulta zaskarżony, który przed sądem apelacyjnym wygłosił płomienne przemówienie, dowodząc m.in., że to wstyd dla „Ville Lumiere”! W mieście artystów skazywać artystkę za jej dzieło! Grzywna została zmniejszona do symbolicznej kwoty.
Porażkę przed francuskim sądem naziści powetowali sobie po rozpoczęciu wojny. Berezowska wiedząc o zagrożeniu ukrywała się na prowincji. W styczniu 1942, rok po powrocie do Warszawy, została pojmana przez gestapo dzięki donosowi i osadzona na Pawiaku. W maju tego roku, oficjalnie za znieważenie Hitlera uwięziona w obozie koncentracyjnym Ravensbrück, z wyrokiem kary śmierci.
W Ravensbrück nadal, w miarę możliwości, tworzyła. Wykonywała portrety współwięźniarek i utrwalała sceny z życia obozowego, kukiełki i stroje dla aktorów do obozowych szopek bożonarodzeniowych.
Po wyzwoleniu obozu przez wojska radzieckie, w maju 1945 wraz z grupą Polek wyjechała z Ravensbrück do Sztokholmu, na rehabilitację zorganizowaną przez Szwedzki Czerwony Krzyż. Stworzone w tym okresie prace wystawiała w Szwecji i Danii.
Do Polski wróciła w czerwcu 1946. W powojennej Polsce zilustrowała kilkanaście książek: głównie tomików poetyckich i zbiorów satyr. Wzniosłość ludzkich uczuć oraz miłosny akt były stałymi motywami jej twórczości przez całe życie. W 1977 roku autorka deklarowała: Bez miłości nie byłoby życia. Dla mnie nie ma nic wspanialszego niż ciało ludzkie i póki żyję, będę je rysować. Jak najpiękniej! Malarka zajmowała się również scenografią i projektowaniem kostiumów.
Berezowska jest autorką licznych ilustracji do fraszek z różnych epok literackich oraz twórcą rysunków o wymowie politycznej. Jej rysunek jest lekki, wyraźnie konturowy, a postacie ujęte są zawsze w ruchu. Dominującym tematem jej prac są sceny miłosne z pogranicza erotyki, ale nigdy nie przekraczały one granicy dobrego smaku. Artystka zajmuje czołowe miejsce w gronie wybitnych twórców polskiej satyry i karykatury. / topwpisy.pl /
