System Benecheck PLUS umożliwia kontrolę cholesterolu, glukozy oraz stężenia kwasu moczowego. Jego producentem jest General Life Biotechnology Co. Ltd., firma specjalizująca się w opracowywaniu oraz produkcji urządzeń do diagnostyki in vitro. Wiodąca technologia amperometryczna oraz elektrochemiczna używana w urządzeniu Benecheck PLUS oraz paskach testowych do kontroli cholesterolu, glukozy oraz kwasu moczowego zapewnia najlepsze oraz najdokładniejsze wyniki badań.

Benecheck PLUS system umożliwia wykonanie szybkich i dokładnych pomiarów przy użyciu małej próbki krwi (mniej bólu). Małe rozmiary oraz wielofunkcyjność urządzenia sprawiają, że jest ono bardzo atrakcyjnym produktem służącym do codziennej samokontroli.

Sposób pomiaru	Sensor elektrochemiczny	Sensor elektrochemiczny	Sensor elektrochemiczny
Próbka testowa	Pełna krew kapilarna	Pełna krew kapilarna	Pełna krew kapilarna
Czas pomiaru	30 - 40 sekund	10 sekund	15 sekund
Zakres pomiaru	100 - 400 mg/dL (2.59 - 10.35 mmol/L)	20 - 600 mg/dL (1.1 - 33.3 mmol/L)	3 - 20 mg/dL (0.18 - 1.19 mmol/L)
Rozmiar próbki	Około 10 μL	Około 0.7 μL	Około 0.7 μL
Pamięć	50 wyników	360 wyników	50 wyników

...

W Aptece

oferujemy możliwość połączenia zakupów

z Aukcjami w serwisie Allegro.

...

Dokonując zakupu wybierasz

darmowy sposób dostawy "Zakupy łączone z serwisem Allegro"

i za przesyłkę płacisz tylko raz !!! w serwisie.

...

W Aptece można logować się w łatwy sposób :

LOGINEM  z Allegro

lub kupować bez rejestracji.

...

W Aptece znajduje się DUŻY wybór asortymentu,
a gdyby jakiegoś brakowało prosimy o informację szybko go wystawimy.

...

Apteka znajduje się na Platformie Istore

wchodzącej w skład grupy Allegro

...

Posiada płatności internetowe Pay-U,

oraz możliwość zakupów ratalnych.

...

!!! ZAPRASZAMY !!!

 

Badanie poziomu glukozy we krwi to badanie prowadzone w profilaktyce w kierunku cukrzycy, w jej rozpoznawaniu. Kontrola cukrzycy odbywa się także poprzez badanie cukru we krwi. Stężenie glukozy wykonywane jest w stanach hipoglikemii, tzn. przy zbyt niskim stężeniu glukozy we krwi. Poziom glikemii powinno wykonywać się, gdy pojawiają się takie objawy, jak: postępujące zmęczenie, nadmierne pragnienie, częste oddawanie moczu, zaburzenia widzenia, niewyjaśniony spadek masy ciała, stany zapalne narządów płciowych, stany zapalne skóry.

 

Badanie glukozy we krwi jest podstawą rozpoznania cukrzycy. Najczęściej wykonywanym badaniem jest poziom glukozy we krwi na czczo. Wynik uznaje się za nieprawidłowy, jeśli przekroczy on 110 mg% (6,1 mmol/l). Można też wykonać badanie stężenia glukozy o dowolnej porze dnia, niekoniecznie na czczo. Nieprawidłowym wynikiem będzie wtedy każdy powyżej 200 mg% (11.1 mmol/l).

Może też zdarzyć się sytuacja, gdy wynik badania glukozy na czczo będzie mieścił się w granicach 110–126 mg%. Wówczas lekarz nie rozpozna jeszcze cukrzycy (to rozpoznanie można postawić po dwukrotnym wyniku na czczo powyżej 126 mg%), ale skieruje na dalszą diagnostykę – test doustnego obciążenia glukozą (OGTT). W czasie tego badania pacjent wypija w ciągu 5 minut roztworu 75 g glukozy. Ma ona dość nieprzyjemny smak. Po 2 godzinach pobierana jest krew na badanie. Na podstawie tego testu można rozpoznać nie tylko cukrzycę, lecz także upośledzenie tolerancji glukozy (gdy glikemia na czczo jest niższa niż 126 mg%, ale w 2 godziny po obciążeniu glukozą mieści się w zakresie 140–200 mg%) lub nieprawidłową glikemię na czczo (glikemia na czczo jest większa lub równa 110 mg%, natomiast mniejsza lub równa 140 mg% w 2 godziny po obciążeniu). Upośledzenie tolerancji glukozy oraz nieprawidłowa glikemia na czczo to stany wiążące się ze zwiększonym ryzykiem rozwoju cukrzycy typu 2 oraz chorób układu sercowo-naczyniowego.

2. Przebieg badania poziomu glukozy we krwi

  Pomiar hemoglobiny glikowanej Hemoglobina wewnątrz krwinki czerwonej transportuje tlen z płuc... Próbka krwi do badania pobierana jest z żyły łokciowej, jeżeli badanie poziomu glukozy wykonywane jest w laboratorium analitycznym. W przypadku, gdy poziom cukru we krwi badany jest w samokontroli, kropla krwi pobierana jest przez nakłucie opuszki palca końcówką igły lub specjalnie przeznaczonym do tego nakłuwaczem, a pomiar wykonuje się przy pomocy glukometru. Glukometr jest przyrządem służącym cukrzykom do pomiaru poziomu glukozy we krwi.

2.1. Jak się przygotować do badania krwi?

Żeby badanie krwi było wiarygodne nie należy przemywać palca alkoholem lub środkami dezynfekującymi. Alkohol zaburza poprawny odczyt. Myjąc dłonie przed nakłuciem, pomasuj opuszek. Dzięki temu poprawisz ukrwienie dłoni. Ręce myj w ciepłej wodzie, gdyż zimna zmniejsza szybkość krążenia. Alternatywą dla nakłuwania czubka opuszka może być być boczna powierzchnia palca.

2.2. Paski do glukometrów

Nakłuwanie palca wykonuje się specjalnym instrumentem wyposażonym w małą igłę. Ukłucie jest szybkie i zazwyczaj bezbolesne. Odpowiednio dużą kroplę krwi należy umieścić na polu reaktywnym suchego paska testowego. Paski do glukometru są niezwykle czułymi przyrządami. Przed pomiarem należy dokładnie wypełnić pole paska - zbyt mała kropla krwi może zaburzyć poprawny odczyt.

2.3. Glukoza a odczyt badania

Glukoza powoduje, że pasek zmienia kolor lub, w zależności od rodzaju glukometru, natężenie mikroprądu elektrycznego, który przepływa przez pole reaktywne paska. Glukometr odczytuje zmiany, ustala ich wielkość i pokazuje w formie liczbowego wyniku. Właściwy poziom cukru we krwi oscyluje między 80 a 120 mg/dl. Kontrolowana cukrzyca pozwala normalnie funkcjonować. Dzięki badaniu krwi można stosunkowo wcześnie wykryć nieprawidłowości i szybko zareagować.

2.4. Co powoduje błędne odczyty?

Narzędzia do samokontroli cukrzycy Glukometr jest przyrządem służącym cukrzykom do pomiaru poziomu...

Paski pomiarowe są pakowane sterylnie i hermetycznie. Glukometr uaktywnia się poprzez wsunięcie do niego paska (automatycznie) lub, zależnie od rodzaju glukometru, poprzez wciśnięcie przycisku włączającego. Zabrudzony aparat może podać nieprawdziwy odczyt. Glukometr powinien być utrzymywany w czystości. Po każdym pomiarze należy go umyć. Glukometry mogą podać wynik badania krwi z pewnym błędem. Zazwyczaj błąd ten oscyluje w granicach 10-15%.

3. Badanie glukometrem i samokontrola cukrzycy

Prawidłowe badanie glukometrem oraz kontrola stężenia glukozy i acetonu w moczu, kontrola masy ciała, kontrola ciśnienia tętniczego krwi, kontrola stóp i oznaczenie mikroalbuminurii w moczu, należą do pełnej samokontroli cukrzycy. Większość tych czynności można wykonywać w domu. Prawidłowo prowadzona samokontrola daje odpowiedzi na ważne pytania odnośnie konieczności zmniejszenia dawki leku, zmodyfikowania posiłków lub zmniejszenia natężenia pracy fizycznej.

Badanie glukometrem polega na pobraniu krwi z opuszki palca (najlepiej z bocznych części opuszki palca). Krew należy przenieść na pole reaktywne suchego paska testowego. Dochodzi wówczas do reakcji chemicznych między enzymami na pasku testowym, a glukozą z krwi. Urządzenie odczytuje stężenie glukozy we krwi. Należy pamiętać, że badanie glukometrem jest tylko badaniem przesiewowym. Dokładne oznaczenie stężenia glukozy we krwi można uzyskać tylko w laboratorium. Na laboratoryjny pomiar stężenia glukozy (wykonywane w kilku pomiarach – na czczo i po posiłku) powinny zgłoszać się osoby, które podejrzewają u siebie cukrzycę. Choroby nie stwierdza się na podstawie badania glukometrem.

 

W dzisiejszych czasach zbadanie cholesterolu nie jest żadnym problemem. Testy na cholesterol są dostępne praktycznie w każdej aptece, a łatwość ich użycia sprawia, że coraz więcej osób decyduje się zrobić sobie samemu pomiar cholesterolu w domu. Wystarczy tylko abyś znał, jakie są normy i co one oznaczają, żebyś mógł poprawie zinterpretować wyniki takiego badania.  

Jednak domowe testy pokazują jedynie zawartość cholesterolu całkowitego we krwi i dla wielu osób to może być ich poważnym mankamentem. Jeżeli nie jesteś przekonany do samodzielnego badania cholesterolu w domu, zawsze możesz iść do lekarza, aby w laboratorium pobrano i zdiagnozowano Ci krew. Zarówno w jednym jak i w drugim przypadku, żeby wyniki były miarodajne i wiarygodne powinieneś odpowiednio się przygotować.

Jak przygotować się do badania cholesterolu?

Przede wszystkim musisz wiedzieć, że tego rodzaju badania zawsze wykonuje się na czczo, ponieważ każdy spożyty posiłek może zaburzyć wyniki. Np. zaraz po jedzeniu bardzo podnośni się poziom trójglicerydów we krwi. Najlepiej na 9-12 h przed badaniem nic nie jeść, dlatego wygodnie jest je zrobić z samego rana, gdy jeszcze nie spożywałeś żadnego posiłku. Przed badaniem niewskazany jest również duży wysiłek fizyczny i stres.

Jak często badać cholesterol?

Osoby które ukończyły 20 lat powinny wykonywać badanie cholesterolu przynajmniej raz na 5 lat. Jeżeli wykryto u Ciebie  podwyższony cholesterol i zdecydowałeś się go obniżać dietą, powinieneś badać się co roku. Natomiast pacjenci u których stosuje się leki na cholesterol powinni nie tylko badać poziom cholesterolu przynajmniej dwa razy do roku, ale także sprawdzać funkcjonowanie wątroby.

Normy cholesterolu są pomocne w ocenie ryzyka występowania chorób serca. Biorąc pod uwagę normy cholesterolu oraz czynniki ryzyka takie jak: wiek, historia rodziny, palenie, podwyższone ciśnienie krwi lekarz może zinterpretować wyniki badań.

Do oceny ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego wykonuje się badanie nazywane lipidogramem, które obejmuje:
 

• stężenie cholesterolu całkowitego,
• stężenie cholesterolu HDL,
• stężenie cholesterolu LDL,
• stężenie trójglicerydów.

Cholesterol Całkowity

Jego wartość pokazuje jaka jest całkowita ilość tłuszczu w Twojej krwi. Według norm które stosuje się obecnie:

Co ważne, w ocenie poziomu cholesterolu nie należy kierować się tylko całkowitą jego zawartością we krwi. Trzeba przyjrzeć się również frakcji HDL, LDL i trójglicerydom, bo one świadczą o jakości tłuszczu, który płynie w Twoich żyłach.

Cholesterol HDL

Jest uważany za „dobry cholesterol”. Jego rolą jest odprowadzenie nadmiaru cholesterolu z organizmu do wątroby gdzie ulega rozpadnięciu. Wyższy poziom HDL niż pożądany uważa się za bardzo zdrowy, ponieważ pełni on funkcję ochronną i zabezpiecza przed chorobami serca. Analogicznie każdy niższy poziom HDL od pożądanego stwarza zagrożenie występowania chorób wieńcowych.

Trójglicerydy

Cholesterol LDL

Często nazywany „złym cholesterolem” są to lipoproteiny, które krążą pomiędzy wątrobą a innymi organami i tkankami w organizmie, transportując cholesterol tam gdzie jest potrzebny. Ustalono że cholesterol LDL jest bardzo ściśle powiązany z rożnego rodzaju chorobami serca, a jego nadmiar jest niebezpieczny dla zdrowia.

Kwas moczowy jest produktem degradacji puryn, czyli zasad azotowych wchodzących w skład kwasów nukleinowych DNA i RNA. Degradacja ta zachodzi w hepatocytach wątroby pod wpływem działania różnych enzymów. Kwas moczowy w 30% jest wydalany przez przewód pokarmowy, a w 70% jest przefiltrowywany przez nerki do moczu. Jeśli organizm funkcjonuje prawidłowo, to produkcja i wydalanie kwasu moczowego pozostaje w równowadze i jego stężenia mieszczą się w granicach normy. Jednak w różnych stanach chorobowych dochodzi do wzrostu stężenia kwasu moczowego we krwi. Powodem tego jest jego nadmierna produkcja w wątrobie albo upośledzenie jego wydalania przez nerki.

1. Sposób oznaczania i wartości prawidłowe stężenia kwasu moczowego
2. Interpretacja wyników oznaczania kwasu moczowego

1. Sposób oznaczania i wartości prawidłowe stężenia kwasu moczowego

Oznaczenia poziomu kwasu moczowego wykonuje się w próbce krwi żylnej, pobranej najczęściej z żyły łokciowej. Na badanie pacjent powinien zgłosić się na czczo, po co najmniej 8-godzinnej przerwie od ostatniego, lekkostrawnego posiłku. Oznaczenia wykonuje się w zautomatyzowanych analizatorach, wykorzystujących różne reakcje enzymatyczne.

Ogólnie wartości prawidłowe stężenia kwasu moczowego we krwi powinny mieścić się w granicach od 3 do 7 mg% (180 do 420 µmol/l). Można nieco uściślić te wartości w zależności od płci przyjmując, że u zdrowego mężczyzny prawidłowe stężenie kwasu moczowego wynosi do 7 mg%, a u zdrowej kobiety do 6 mg%.

2. Interpretacja wyników oznaczania kwasu moczowego

Do zwiększenia stężenia kwasu moczowego powyżej przyjętej normy, czyli hiperurykemii, dochodzi w następujących stanach chorobowych:
- pierwotna postać dny moczanowej – uwarunkowane genetycznie zaburzenia metabolizmu puryn prowadzą do zwiększenia stężenia kwasu moczowego w surowicy krwi; jego nadmierne ilości odkładają się w chrząstkach stawowych w postaci kryształków kwasu moczowego i doprowadzają do wystąpienia stanu zapalnego w tych stawach;
- zwiększona podaż pokarmów „bogatopurynowych” w diecie – należą do nich pokarmy mięsne, zwłaszcza „podroby”, buliony, owoce morza i warzywa takie jak szpinak, szparagi, fasola, groch, grzyby;
- upośledzenie wydalania kwasu moczowego przez nerki – w przypadku ostrej i przewlekłej niewydolności nerek, u osób z torbielowatością nerek, w uszkodzeniu nerek spowodowanych zatruciem tlenkiem węgla czy ołowiem, u osób leczonych diuretykami;
- zwiększony rozpad nukleotydów w ustroju – w przebiegu chorób mielo- i limfoproliferacyjnych, w niedokrwistości hemolitycznej, w czerwienicy prawdziwej, w mononukleozie, a także w wyniku rozpadu tkanek nowotworowych po chemioterapii i radioterapii (tak zwany zespół lizy guza);
- inne przyczyny jak duży wysiłek fizyczny, zawał mięśnia sercowego, nadczynność przytarczyc, niedoczynność tarczycy.

Natomiast zmniejszenie stężenia kwasu moczowego występuje w wyniku:
- leczenia inhibitorami oksydazy ksantynowej, na przykład allopurinolem – jest to lek skutecznie stosowany w ostrych napadach dny moczanowej;
- wrodzonego niedoboru oksydazy ksantynowej – oksydaza ksantynowa to enzym biorący udział w przemianach puryn do kwasu moczowego; jego wrodzony niedobór prowadzi do zmniejszenia jego stężenia;
- wzmożonego wydzielania i upośledzonej resorpcji zwrotnej kwasu moczowego w nerkach – najczęściej w przebiegu tubulopatii nerkowych lub przyjmowania leków zwiększających wydalanie kwasu moczowego z moczem (salicylany, fenylobutazon, probenecyd, glikokortykosteroidy);
- u kobiet w ciąży;
- u osób ze SIADH – zespół nieadekwatnego wydzielania wazopresyny;
- u osób z akromegalią.

Najczęściej oznaczanie stężenia kwasu moczowego jest wykorzystywane w diagnostyce dny moczanowej. Należy zwrócić uwagę, że samo stwierdzenie hiperurykemii, czyli zwiększonej ilości kwasu moczowego we krwi, daje jedynie podejrzenie tej choroby. By potwierdzić diagnozę należy stwierdzić, obok hiperurykemii, występowanie objawów zapalenia stawów.