Historia[edytuj]

Skonstruowany przez biuro Bell Helicopter Textron. Prace nad śmigłowcem rozpoczęto w 1955 – rok zaakceptowania przez armię amerykańską nowego modelu – 204. Pierwszego oblotu prototypu dokonano 22 października 1956 roku, był to prototyp o nazwie XH-40. Po udanym locie zbudowano kilka maszyn serii próbnej, nazwanej potem YH-40. Po serii badań i testów został przyjęty na wyposażenie armii USA. Śmigłowce pierwszej serii – wersja UH-1A (model 204) miały silnik o mocy 860KM i mieściły 6 pasażerów. Do jednostek US Army trafiały od 30 czerwca 1959 do marca 1961.

Wersje[edytuj]

Powszechnie znany z wojny w Wietnamie, gdzie służył jako śmigłowiec transportowy, wsparcia powietrznego i medycznego. Zyskał w tym czasie różne przydomki: Slick – wersja transportowa, Hog – wersja uzbrojona, Iroquois – wersja wielozadaniowa, Dustoff – wersja MEDEVAC. Wersja UH-1B miała mocniejszy silnik i mogła zabrać więcej pasażerów lub ładunku. Kolejna wersja – UH-1C miała większy zbiornik paliwa, szersze łopaty wirnika nośnego i śmigło wirnika ogonowego o odwróconym profilu – armii przekazano około 767 egzemplarzy śmigłowca tego typu. W międzyczasie powstał kolejny model śmigłowca Bell – 205 – który od poprzedników różnił się mocniejszym silnikiem (1100KM), wydłużony został kadłub, by móc zabrać na pokład więcej żołnierzy (maksymalnie 12). 2201 egzemplarzy Bell 205 w wersji UH-1D dostarczono armii USA.

Powstało wiele różnych wersji modelu 205:

• UH-1E – wersja umożliwiająca start z okrętu desantowego
• UH-1F – wersja transportowa, wyposażona w silnik o mocy 1272 KM
• UH-1H – wersja transportowa dla US Army, wyposażona w silnik o mocy 1400 KM