Król Władysław Jagiełło zważywszy, że nie ma żadnej nadziei na zachowanie pokoju z krzyżakami, rozsyła wici i nakazuje wszystkim rycerzom by chwyciwszy za broń ruszyli przeciwko krzyżakom. Synowie Sędziwoja ruszają w drogę do Krakowa przed królem stanąć. W drodze spotykają posłów i nie wiedząc kim są, ruszają na nich. W ostatniej chwili zaniechają ich. Po dotarciu do grodu ratują córkę biskupa krakowskiego. Tymczasem w grodzie rozpoznaje ich poseł krzyżacki i rząda pojedynku. Pokonany poseł udaje się ze skargą do króla Jagiełły o napadanie na posłów. Bracia zostają osadzeni w królewskich lochach i dopiero interwencja biskupa królewskiego uwalnia ich z kłopotów. Swoją winę mają zmazać walcząc z krzyżakami. Król puszcza wieść o pospolitym ruszeniu i wszyscy zdolni do walki stawiają się u jego boku. W drodze na Malbork dochodzi do bitwy pod Dąbrówną. Dwie przeciwne sobie armie stają pod Grunwaldem. 15 lipca 1410 roku dochodzi do zbrojnej konfrontacji podczas której król Jagiełło otrzymuje od mistrza krzyżackiego dwa nagie miecze. Wygrana bitwa pozwala ruszyć dalej na Malbork.