Przedmiotem licytacji jest książka:

ANNA BORKIEWICZ - CELIŃSKA

BATALION "ZOŚKA "

PIW 1990

str 844

stan DOBRY + / BARDZO DOBRY -

W książce NIE MA notatek ani podkreśleń

Obwoluta lekko pozaginana na krawędziach.

W publikacji NIE Ma żadnych podpisów ani pieczęci

Pięć realnych zdjęć powyżej

Opis:

Anna Borkiewicz-Celińska ps. Hanka Skrzynkowa, Iza (ur. 11 listopada 1921 w Jabłonnie) – historyk, doktor nauk humanistycznych, plutonowy podchorąży Armii Krajowej, żołnierz Dysku, łączniczka dowódcy 2. kompanii Rudy batalionu Zośka – Andrzeja Romockiego, powstaniec warszawski.

Dzieciństwo i młodość

Córka pułkownika Adama Borkiewicza i Zdzisławy ze Świtalskich. Uczennica Prywatnej Szkoły Powszechnej IV Rodziny Wojskowej w Warszawie. W 1932 rodzina Borkiewiczów przeniosła się do Suwałk, w związku ze służbowymi obowiązkami pułkownika Borkiewicza. Tam przez dwa lata uczęszczała do Gimnazjum i Liceum im. Marii Konopnickiej. Od 1935 uczennica Państwowego Gimnazjum i Liceum Żeńskiego im. Juliusza Słowackiego w Warszawie. W latach 1935–1940 mieszkała wraz z rodziną w Belwederze, gdzie jej ojciec był dyrektorem Muzeum Józefa Piłsudskiego. Od jesieni 1940 mieszkała w podwarszawskich Pyrach^[1].

II wojna światowa

Konspiracja

W konspiracji od 1939 za sprawą ppłk. Bronisława Patlewicza. W Służbie Zwycięstwu Polski pełniła funkcję łączniczki podpułkownika. W 1942 przystąpiła do oddziału Dysk. W tym samym roku, poprzez Macieja Bittnera, rozpoczęła współpracę z Grupami Szturmowymi. W sklepie z futrami, w którym pracowała jako ekspedientka mieściła się skrzynka oraz lokal kontaktowy batalionu. W 1944 ukończyła, z pierwszą lokatą, szkolenie wojskowe w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty.

Powstanie warszawskie

W powstaniu warszawskim najpierw walczyła w szeregach Dysku, a następnie batalionu Zośka. Była łączniczką dowódcy 2. kompanii – Andrzeja Romockiego. Brała udział w walkach na Woli i Starym Mieście. Trzydziestego dnia powstania ciężko ranna w głowę i krzyż, następny miesiąc spędziła w szpitalu. Po upadku powstania wraz z ludnością cywilną opuściła Warszawę. Wyjechała do rodziny przebywającej w Częstochowie.

Lata powojenne

Jesienią 1945 roku rozpoczęła studia na Wydziale Historii Uniwersytetu Warszawskiego. W styczniu 1949 aresztowana przez funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i osadzona w więzieniu na Rakowieckiej. Na wolność wyszła szybko, dzięki znajomości ojca z Władysławem Broniewskim, który uzyskał dla niej zwolnienie od Bieruta. Powróciła na studia i obroniła tytuł magistra. W tym samym roku podjęła pracę w Oddziale Kartograficznym Archiwum Głównego Akt Dawnych.

Pobyt w więzieniu

Powtórnie aresztowana 23 października 1950 Przez półtora roku przebywała w więzieniu karno-śledczym, tzw. Toledo na Pradze. W celi przebywała wraz z córką Antoniego Pajdaka, Wiesławą. W kwietniu 1951 skazana wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego na karę siedmiu lat pozbawienia wolności za próbę obalenia ustroju siłą. Karę odbywała w Zakładzie Karnym w Fordonie. Zwolniona 30 września 1953 z powodu złego stanu zdrowia.

Praca

Po opuszczeniu więzienia nie mogła pracować w zawodzie historyka. W 1956 poślubiła kolegę z batalionu Zośka, Bogdana Celińskiego. W latach 1957–1971 pracowała w Instytucie Historii Kultury Materialnej PAN. W 1968 zdobyła stopień doktora. Od 1971 do przejścia na emeryturę w 1981 była pracownikiem Instytutu Historii PAN.

W 2010 wystąpiła w filmie Mariusza Malca "Oni szli Szarymi Szeregami".

Publikacje

Autorka monografii "Batalion Zośka". Opracowała również Księgę radziecką miasta starej Warszawy 1447–1527 (wspólnie z Marią Arnoldową i Józefem Płochą).

tel: 507 [zasłonięte] 845 - ANTYKWARIAT

mai: [zasłonięte]@wp.pl

W Warszawie oraz w Olsztynie istnieje możliwość odbioru osobistego

Dla chętnych doślemy dodatkowe zdjęcia

ZAPRASZAMY NA NASZE POZOSTAŁE AUKCJE !!!