Przedmiotem licytacji jest książka:
ANNA BORKIEWICZ - CELIŃSKA
BATALION "ZOŚKA "
PIW 1990
str 844
stan DOBRY + / BARDZO DOBRY -
W książce NIE MA notatek ani podkreśleń
Obwoluta lekko pozaginana na krawędziach.
W publikacji NIE Ma żadnych podpisów ani pieczęci
Pięć realnych zdjęć powyżej
Opis:
Anna Borkiewicz-Celińska ps. Hanka Skrzynkowa, Iza (ur. 11 listopada 1921 w Jabłonnie) – historyk, doktor nauk humanistycznych, plutonowy podchorąży Armii Krajowej, żołnierz Dysku, łączniczka dowódcy 2. kompanii Rudy batalionu Zośka – Andrzeja Romockiego, powstaniec warszawski.
Córka pułkownika Adama Borkiewicza i Zdzisławy ze Świtalskich. Uczennica Prywatnej Szkoły Powszechnej IV Rodziny Wojskowej w Warszawie. W 1932 rodzina Borkiewiczów przeniosła się do Suwałk, w związku ze służbowymi obowiązkami pułkownika Borkiewicza. Tam przez dwa lata uczęszczała do Gimnazjum i Liceum im. Marii Konopnickiej. Od 1935 uczennica Państwowego Gimnazjum i Liceum Żeńskiego im. Juliusza Słowackiego w Warszawie. W latach 1935–1940 mieszkała wraz z rodziną w Belwederze, gdzie jej ojciec był dyrektorem Muzeum Józefa Piłsudskiego. Od jesieni 1940 mieszkała w podwarszawskich Pyrach[1].
W konspiracji od 1939 za sprawą ppłk. Bronisława Patlewicza. W Służbie Zwycięstwu Polski pełniła funkcję łączniczki podpułkownika. W 1942 przystąpiła do oddziału Dysk. W tym samym roku, poprzez Macieja Bittnera, rozpoczęła współpracę z Grupami Szturmowymi. W sklepie z futrami, w którym pracowała jako ekspedientka mieściła się skrzynka oraz lokal kontaktowy batalionu. W 1944 ukończyła, z pierwszą lokatą, szkolenie wojskowe w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty.
W powstaniu warszawskim najpierw walczyła w szeregach Dysku, a następnie batalionu Zośka. Była łączniczką dowódcy 2. kompanii – Andrzeja Romockiego. Brała udział w walkach na Woli i Starym Mieście. Trzydziestego dnia powstania ciężko ranna w głowę i krzyż, następny miesiąc spędziła w szpitalu. Po upadku powstania wraz z ludnością cywilną opuściła Warszawę. Wyjechała do rodziny przebywającej w Częstochowie.
Jesienią 1945 roku rozpoczęła studia na Wydziale Historii Uniwersytetu Warszawskiego. W styczniu 1949 aresztowana przez funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i osadzona w więzieniu na Rakowieckiej. Na wolność wyszła szybko, dzięki znajomości ojca z Władysławem Broniewskim, który uzyskał dla niej zwolnienie od Bieruta. Powróciła na studia i obroniła tytuł magistra. W tym samym roku podjęła pracę w Oddziale Kartograficznym Archiwum Głównego Akt Dawnych.
Powtórnie aresztowana 23 października 1950 Przez półtora roku przebywała w więzieniu karno-śledczym, tzw. Toledo na Pradze. W celi przebywała wraz z córką Antoniego Pajdaka, Wiesławą. W kwietniu 1951 skazana wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego na karę siedmiu lat pozbawienia wolności za próbę obalenia ustroju siłą. Karę odbywała w Zakładzie Karnym w Fordonie. Zwolniona 30 września 1953 z powodu złego stanu zdrowia.
Po opuszczeniu więzienia nie mogła pracować w zawodzie historyka. W 1956 poślubiła kolegę z batalionu Zośka, Bogdana Celińskiego. W latach 1957–1971 pracowała w Instytucie Historii Kultury Materialnej PAN. W 1968 zdobyła stopień doktora. Od 1971 do przejścia na emeryturę w 1981 była pracownikiem Instytutu Historii PAN.
W 2010 wystąpiła w filmie Mariusza Malca "Oni szli Szarymi Szeregami".
Autorka monografii "Batalion Zośka". Opracowała również Księgę radziecką miasta starej Warszawy 1447–1527 (wspólnie z Marią Arnoldową i Józefem Płochą).
tel: 507 [zasłonięte] 845 - ANTYKWARIAT
mai: [zasłonięte]@wp.pl
W Warszawie oraz w Olsztynie istnieje możliwość odbioru osobistego
Dla chętnych doślemy dodatkowe zdjęcia
ZAPRASZAMY NA NASZE POZOSTAŁE AUKCJE !!!