EUGENIO BARBA urodził się w połudnowych Włoszech w 1936 r. W 1954 r. wyemigrował do Norwegii, gdzie pracował jako spawacz i marynarz. W latach 1[zasłonięte]961-19 studiował krótko reżyserię w Warszawie i był asystentem Jerzego Grotowskiego w Teatrze 13 Rzędów w Opolu. W 1963 r., po podróży do Indii, opublikował esej o teatrze kathakali, wówczas jeszcze mało znanym na Zachodzie. W 1964 roku zalożył w Oslo skandynawski teatr laboratoryjny Odin Teatret, który w 1966r. przeniósł się do Holstebro w Danii, gdzie pracuje do dziś. Wyreżyserował ponad 20 przedstawień, prezentowanych podczas licznych tournees zagranicznych. W 1979 r., założył Międzynarodową Szkołę Antoropologii Teatru (ISTA). Otrzymał doktoraty honoris causa uniwersytetów w Arhus (Dania), Ayacucho (Peru), Bolonii (Włochy), Montrealu (Kanada) i Warszawie (2003). Opublikowal wiele książek, z których po polsku ukazały się: "Ziemia popiołu i diamentów", "Moje terminowanie w Polsce"" (Ośrodek Grotowskiego, 2001) oraz "Teatr. Samotność, rzemiosło, bunt (Instytut Kultury Polskiej UW, 2003). W przygotowaniu jest polskie wydanie "Canoe z papieru. Traktat o antropologii teatru" NICOLA SAVARESE urodził się w Rzymie w 1945r. Jako profesor na Uniwersytecie Roma Tre wykłada historię teatru i widowisk. Jest jednym z założycieli ISTA. W swojej pracy łączy badania nad historią teatru z uczestnictwem w życiu teatralnym, skupiając się na historii relacji między teatrami azjatyckimi i zachodnimi. Jego zainteresowania badawcze obejmuję teatr klasycznego Rzymu i włoskiego renesansu. Savarese wiele podróżował po Azji, w szczególności po Japonii, w której mieszkał przez dwa lata. Jest współredaktorem czasopisma "Teatro e Storia" oraz redaktorem "Dioniso". Do jego głównych publikacji należą: "Teatro e spettacolo fra Oriente e Occidente" (Laterza, 1992); "Parigi/Artaud?Bali" (Textus, 1997); "Teatro Eurasiano" (Escenologia, 2001)
