Trio na obój, skrzypce i wiolonczelę, rozpoczęte podczas pobytu w Paryżu, Grażyna Bacewicz ukończyła w listopadzie 1935 r., w Warszawie. W roku następnym utwór otrzymał II nagrodę (I nie przyznano), ufundowaną przez Polskie Radio, na konkursie kompozytorskim ogłoszonym przez Towarzystwo Wydawnicze Muzyki Polskiej w Warszawie. Prawykonanie z udziałem solistów: Seweryn Śnieckowski (obój), Lidia Kmitowa (skrzypce) i R. Halber (wiolonczela) odbyło się na koncercie promocyjnym Współczesnej Muzyki Kameralnej zorganizowanym przez TWMP w Konserwatorium Warszawskim z początkiem marca 1936 r. Kompozycja została przychylnie przyjęta zarówno przez słuchaczy, jak i recenzentów (Michał Kondracki, Constantin Regamey). Utwór składa się z trzech części: I - Molto allegro, poprzedzone kilkutaktowym wstępem Adagio, II - Andante oraz III - Vivo. Trio, stylistycznie jednorodne jest przejawem neoklasycyzmu w twórczości kompozytorki, stanowi ważny etap w rozwoju i w doskonaleniu warsztatu kompozytorskiego oraz w kształtowaniu się indywidualnego stylu Grażyny Bacewicz.