Wieloletnia, mrozodporna roślina zielna z jedwabistymi,
długimi, liśćmi ułożonymi w rozetę.
Występuje naturalnie w niemal całej Europie, Afryce północnej,
Azji zachodniej i środkowej - aż do Himalajów.
Kwiaty ma drobne, białe lub różowawe, zebrane w kłos.
Kwitnie od maja do września lub października.
Świeże liście bywają niekiedy stosowane w kuchni,
mają lekko gorzki smak. Są dodawane w małych ilościach
do zup, sosów ziołowych i sałatek lub są obtaczane
w słodkim albo słonym cieście i smażone w głębokim oleju.
Gotowane liście mają lekko grzybowy aromat i podaje
się je np. we Włoszech przyrządzone jak szpinak.
Roślina jest również często używana w herbatkach
i innych preparatach ziołowych.
W celu uzyskania surowca liście zbiera się od maja
do sierpnia, a następnie suszy.
Zebrane liście są podatne na zaczernienie, dlatego
należy je suszyć w temp. 40 ° C, w przewiewnym miejscu.
Po wysuszeniu powinny być kruche
i mieć kolor zielono-brązowy.
Znana od starożytności, kiedy to była używana
jako substancja przeciwkaszlowa, lek na opryszczkę,
infekcje skóry, jako antidotum na wściekliznę,
ukąszenia skorpionów i węży.
w średniowieczu była używana na złamania i opuchlizny,
a także jako antidotum na miłosne czary.
W medycynie ludowej stosowana na problemy z astmą,
zapalenie oskrzeli i inne choroby układu oddechowego,
zalecana w leczeniu chrypki, suchego, przewlekłego kaszlu,
nieżytów przewodu pokarmowego oraz dróg moczowych.
Wśród ludzi powszechna była praktyka używania
świeżego soku z liści na mniejsze rany, egzemę,
oparzenia i stany zapalne skóry.
Obecność substancji śluzowatych sprawia
że ma pozytywny i wysoce skuteczny wpływ
na kaszel, ponieważ związki te mają działanie
ochronne i jednocześnie łagodzą podrażnione
gardło, ma też właściwości wykrztuśne.
Jest niezastąpiona dla palących papierosy
gdyż oczyszcza oskrzela.
Ze względu na właściwości jest wykorzystywana
głównie do produkcji mieszanek herbacianych,
o działaniu przeciwzapalnym oraz wspomagających trawienie.
Używana w nieżytach dróg oddechowych oraz
na zmiany zapalne błony śluzowej jamy ustnej i gardła.
Stosowana również zewnętrznie, na stany zapalne
skóry, takie jak ukąszenia lub użadlenia owadów,
poparzenia, egzemę, małe rany, zapalenie spojówek lub powiek.
Liście mają właściwości przeciwzapalne, przeciwbólowe,
ściągające i antybakteryjne.
Używana w kosmetyce łagodzi podrażnienia, delikatnie
oczyszcza i uelastycznia skórę, zwęża rozszerzone pory.
Liść stosowany jest głównie jako środek wykrztuśny
i rozkurczający mięśnie gładkie górnych dróg oddechowych,
w stanach zapalnych jamy ustnej, krtani - znaczenie mają
substancje zmniejszające przekrwienie błon śluzowych.
Właściwości bakteriostatyczne wykazuje tylko
świeży surowiec lub sok z liści.
Sok ze świeżych liści działa zmiękczająco, łagodzi ból
i obrzęk wywołany stłuczeniem, ukąszeniem owadów, itd.
Sok ze świeżych liści babki lancetowatej albo odwar
z liści wysuszonych przyspiesza gojenie ran
i regenerację naskórka.
Wywary są podawane w przypadku problemów
z drogami oddechowymi, działają nieco
ściągająco i słabo moczopędnie.
Badania wykazały, że wyciągi wodne z liści
babki lancetowatej, stosowane doustnie,
pobudzają wytwarzanie interferonu i
przeciwciał antywirusowych, tym
samym chronią przed inwazją wirusów.
Cena za sztukę na Kup Teraz
dotyczy ponad 100 nasion.
H I S T O R I A P R Z E D M I O T U przeciwskurczowe przeciwwirusowe przeciwzapalne regenerujące rozkurczowe wykrztuśne u oddechowy u pokarmowy nerki oskrzela skóra astma kaszel prob. skórne prob. trawienne bylina wieloletnia mrozodporne ogrodowa roślina zielna herbaty kosmetyka warzywa czary uroki zone 4 zone 5 zone 6 zone 7 zone 8
