Jakub Grimm (1[zasłonięte]785-18), filolog niemiecki, twórca germanistyki i jego brat Wilhelm (1[zasłonięte]786-18), także filolog, swoje słynne baśnie zaczęli ogłaszać drukiem w latach 1[zasłonięte]812-18. Pełne wydanie, zwane wielkim, zatytułowane Kinder- und Hausmärchen ukazało się w 1857 roku. Zbiór ten w 2005 roku został wpisany na Światową Listę Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Przetłumaczony na ponad 160 języków, jest obok Biblii Lutra najbardziej znanym dziełem niemieckiej kultury.

To właśnie ten kanoniczny zbiór pochodzący z 1857 roku stał się podstawą nowego przekładu niniejszej, dwutomowej edycji. Autorką przekładu oraz posłowia do książki jest Eliza Pieciul-Karmińska, tłumaczka i teoretyk przekładu. Dzięki jej tłumaczeniu zachowującemu równowagę między wiernością oryginałowi i tradycją (związaną z poprzednimi wydaniami) możemy po raz pierwszy zapoznać się z baśniami wolnymi od nachalnego dydaktyzmu i odartymi z patyny czasu.

Autorem rycin do zbioru Baśni dla dzieci i dla domu jest Otto Ubbelohde. Niemiecki artysta żyjący na przełomie XIX i XX wieku zaliczał się do kręgu artystów secesji i znany był jako autor pejzaży i martwych natur. Zamieszczenie ilustracji artysty w zbiorze baśni braci Grimm niewątpliwie przyczyniło się do znacznego wzrostu ich popularności.

Baśnie braci Grimm inspirowały pisarzy, kompozytorów, reżyserów filmowych i telewizyjnych. I są kanonicznie obecne w powiedzeniach, w formułach ludowej mądrości. Cnotom wierności, empatii i odwagi przeciwstawiają przywary pychy, egoizmu, zawiści i bezduszności.