W niniejszej rozprawie zamierzamy nie tylko przedstawić pewien charakterystyczny dla myśli rosyjskiego ?renesansu religijnego" paradygmat myślenia o złu, ale zarazem ukazać coś więcej, to mianowicie, jak zagadnienie zła kształtuje myśl Sołowjowa niejako in statu na-scendi, a więc jakby od strony samego jej stawania się. Nie tracąc zatem z oczu innych fundamentalnych dla światopoglądu Sołowjowa zaga-dnień i idei, takich jak np. zagadnienie Bogoczłowieczeństwa, sofio-logia, problem teokratyczny itd., z którymi problem zła jest integralnie powiązany, skłonni jesteśmy postawić tezę, iż to zmaganie sią z problemem zła, z pytaniem o jego obecność w świecie, historii i czło-wieku nadaje ostateczny sens filozoficznej działalności i powołaniu autora Sensu miłości, że to przede wszystkim w zależności od perspek-tywy oglądu zła zmienia się globalna konstrukcja jego systemu: teoria bytu, teoria poznania, etyka, historiozofia etc., nastąpują w nim określone przewartościowania i zachodzą ideowe reorientacje.