AZOFOSKA

3 KG

Skład nawozu

Azofoska zawiera trzy podstawowe makroskładniki w stosunku 1(N) : 0,5(P₂O₅) : 1,4(K₂O). Poza nielicznymi wyjątkami, rośliny pobierają najwięcej potasu, wykazując jednocześnie najmniejsze zapotrzebowanie na fosfor. Przeważnie potrzeby pokarmowe roślin względem azotu stanowią 60-80 % potrzebnej dawki potasu.
Z punktu widzenia żywienia roślin relacje między pierwszoplanowymi makroskładnikami w Azofosce są optymalne. Względnie duża zawartość azotu w nawozie sprawia, iż Azofoska jest typowym nawozem wiosennym.

W Azofosce zawarte są bardzo ważne, często niedoceniane, drugoplanowe składniki pokarmowe, a mianowicie magnez (MgO) i siarka (S). W ostatnich latach na nowo odkryto magnez, jako składnik, którego obecność w diecie człowieka jest często niewystarczająca co ma szczególne znaczenie w uprawie warzyw i owoców.

Siarka jest pierwiastkiem odpowiedzialnym w roślinie między innymi za tworzenie białek. Rośliny dobrze odżywione siarką zawierają mniej szkodliwych dla człowieka azotanów i azotynów (szczególnie ważna w uprawie warzyw i owoców) oraz wykazują mniejszą podatność na choroby i atak szkodników. Szczególnie duże zapotrzebowanie na siarkę wykazują rośliny kapustne, cebula i czosnek.

Nawóz posiada w swym składzie komplet sześciu mikroelementów (żelazo, mangan, miedź, cynk, bor i molibden), a to z kolei sprawia, iż Azofoska z powodzeniem może być stosowana także w warunkach braku nawożenia obornikiem.

Formy składników pokarmowych

O wartości nawozu decydują nie tylko relacje między składnikami pokarmowymi, lecz także formy w jakich znajdują się poszczególne pierwiastki. Najważniejszym kryterium jest rozpuszczalność w roztworze glebowym, która decyduje o możliwości pobranie danego składnika przez roślinę. Istotna jest również podatność danego związku na uwstecznianie, czyli przechodzenie w formy nieprzyswajalne dla roślin.

W Azofosce wszystkie składniki pokarmowe występują w związkach łatwo dostępnych już w krótkim okresie po zastosowaniu. Nawóz zawiera azot (podstawowy składnik decydujący o wzroście) w dwóch formach, a mianowicie wolnodziałającej (wiązanej w glebie) oraz szybkodziałającej (słabiej wiązanej w glebie).

Taka formulacja nawozu decyduje o uniwersalności Azofoski i możliwości stosowania przedsiewnego (przedwegetacyjnego) oraz pogłównego (po siewie lub sadzeniu roślin).

Nawożenie przedwegetacyjne wymaga wymieszania nawozu z glebą. Zabieg taki należy wykonać z dwóch powodów. Po pierwsze aby uniknąć lotnych strat azotu (wolnodziałająca forma), a po drugie po to, by równomiernie rozmieścić składniki pokarmowe w strefie wzrostu systemu korzeniowego rośliny.

Pierwiastkiem, który wykazuje szczególnie słabe zdolności do przemieszczania się w głąb gleby jest fosfor. Pozostawiony na powierzchni gleby słabo przemieszcza się do jej głębszych warstw. W nawożeniu składnik ten sprawia duże problemy, gdyż związki fosforu łatwo ulegają w glebie uwstecznianiu (przechodzą w związki trudno dostępne dla roślin), co sprawia, że wykorzystanie fosforu przez rośliny może być niewielkie. W Azofosce fosfor występuje w formie związku o dużej rozpuszczalności, zaliczanego do szybkodziałających i łatwo dostępnych dla roślin nośników fosforu. Ponadto jon amonowy (wolnodziałająca postać azotu) zawarty w nawozie zwiększa dostępność dla roślin trudno rozpuszczalnych związków fosforu obecnych w glebie.

Znana jest wrażliwość niektórych gatunków na obecność chloru w strefie korzenienia się rośliny. Do szczególnie wrażliwych zalicza się rośliny psiankowate (pomidor, papryka, ziemniak), większość krzewów i drzew owocowych, a także cebulę. Wbrew temu co się powszechnie sądzi, problem szkodliwość chloru wynika nie tyle z depresji plonu, lecz wiąże się z pogorszeniem jakości zbiorów, zwłaszcza zdolności do przechowywania. Pod tym względem Azofoska jest nawozem całkowicie bezpiecznym, ponieważ nie zawiera w swoim składzie chlorków, a jedynymi źródłami potasu i magnezu są formy siarczanowe. Obecność w nawozie siarczanów ma jeszcze jedną ważną zaletę. Z Azofoską dostarczamy roślinom siarkę, której niedobory są coraz częściej obserwowane również w ogrodach. Warto podkreślić, iż rośliny pobierają siarkę w takiej formie jaka obecna jest w Azofosce.
Źródłem mikroelementów w nawozie są tzw. sole techniczne, czyli związki łatwo przyswajalne dla roślin.


Azofoska

NAWÓZ WE
Nawóz NPK (MgO + SO₃) 13,6 – 6,4 – 19,1 (4,5 + 23,0) z borem, miedzią, żelazem, manganem, molibdenem, cynkiem.

Skład nawozu: 13,6% (N) azot całkowity; 5,5% (N) azot azotanowy; 8,1% (N) azot amonowy; 6,4% (P₂O₅) pięciotlenek fosforu rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu i wodzie, 4,2% (P₂O₅) pięciotlenek fosforu rozpuszczalny w wodzie; 19,1% (K₂O) tlenek potasu rozpuszczalny w wodzie; 4,5% (MgO) tlenek magnezu całkowity; 23,0% (SO₃) trójtlenek siarki całkowity; 0,045% (B) bor całkowity; 0,18% (Cu) miedź całkowita; 0,17% (Fe) żelazo całkowite; 0,27% (Mn) mangan całkowity; 0,04% (Mo) molibden całkowity; 0,045% (Zn) cynk całkowity.

Zawartość chlorków (Cl) nie więcej niż 0,4%.