Krzewy te zakwitają krótko przed rozwinięciem się liści lub równocześnie z nimi. Warto, by w ogrodzie znalazły się różne odmiany tych roślin, gdyż zapewnią nam wiosną prawdziwą rewię kolorów. Oryginalne bywają również kształty i wielkość kwiatów - u jednych drobne, ale za to bardzo liczne, u innych duże i szeroko otwarte, niekiedy pełne lub zebrane w pompony. Azalie mają też inne atrybuty. Niektóre odmiany czarują zapachem. Dobrze jest umieścić kilka odmian na azaliowej rabacie, aby zgotować wiosenną ucztę nie tylko dla oczu, lecz także dla powonienia.

Zanim azalie zrzucą liście na zimę, zgotują nam jeszcze jedno barwne widowisko, zmieniając jesienią kolor liści na żółty, pomarańczowy , ogniście czerwony, purpurowy  a nawet niemal czarny . Warto posadzić je w grupach - wtedy także jesienią utworzą piękną mozaikę.

Jak je pielęgnować

Azalie sprzedawane są w pojemnikach, dlatego można je sadzić przez cały sezon, czyli od wiosny do jesieni. Przyjmą się łatwo, nawet w nowo zakładanym ogrodzie - pod warunkiem że spełnimy ich najważniejsze wymagania.

Podłoże. Musi być kwaśne (pH 4-5,5), przepuszczalne, luźne, ale wystarczy mniej zasobne w próchnicę i mniej wilgotne niż dla różaneczników. Jeśli gleba w ogrodzie nie spełnia tych warunków, można dodać kwaśnego torfu z domieszką igliwia, ziemi kompostowej, piasku i kory.

Stanowisko. Od półcienistego do słonecznego. Rośliny nie lubią, kiedy w podłożu gromadzi się zbyt dużo wody, a ich korzenie są zalewane. Żeby do tego nie doszło, na słabo przepuszczalnych glebach warto założyć wyniesioną rabatę, np. usypując mały pagórek. Azalie wielkokwiatowe nie mają dużych wymagań co do wilgotności powietrza, dlatego można je sadzić na otwartej przestrzeni, bez konieczności osłaniania innymi roślinami czy sąsiedztwa oczek wodnych.

Mrozoodporność. Ponieważ azalie gubią liście na zimę, nie nęka ich susza fizjologiczna. Nie wymagają osłaniania przed wiatrem i zabezpieczania przed mrozem