Autyzm dziecięcy Zagadnienia diagnozy i terapii
Lucyna Bobkowicz-Lewartowska
Prezentowana praca zawiera m. in. badania autorki dotyczące wpływu procesu terapeutycznego na stopień autyzmu i rozwój psychoruchowy. Celem badań było także określenie związku między stopniem autyzmu a poziomem i profilem rozwoju psychoruchowego dzieci. Wyniki tych badań mogą być zastosowane przez terapeutów w ich pracy z osobami dotkniętymi autyzmem, a także w diagnozie i profilaktyce tej choroby. Książka adresowana do specjalistów zajmujących się problematyką autyzmu, studentów oraz rodziców dzieci dotkniętych tą chorobą.
SPIS TREŚCI
Wstęp
1. Wprowadzenie
2. Epidemiologia autyzmu
2.1. Częstość występowania zaburzeń autystycznych
2.2. Status socjoekonomiczny rodziców dzieci autystycznych
2.3. Badania longitudinalne nad autyzmem
3. Koncepcje dotyczące przyczyn autyzmu
3.1. Koncepcje psychoanalityczne
3.1.1. Autyzm jako zaburzenie procesu separacji-indywidualizacji
3.1.2. Współczesne teorie autyzmu w nurcie psychoanalitycznym
3.1.3. Ewolucja poglądów na temat roli rodziców w genezie autyzmu wczesnodziecięcego
3.2. Autyzm w koncepcjach etologicznych
3.2.1. Biologiczne mechanizmy tworzenia się przywiązania. Teoria Bowlby’ego
3.2.2. Koncepcja N. Tinbergena
3.2.3. Teoria przywiązania a poznawcze modele rozwoju
3.3. Biologiczne przyczyny zaburzeń autystycznych
3.3.1. Poszukiwanie deficytu biologicznego w autyzmie a zasada ekwifinalności i multifinalności w neurorozwoju
3.3.2. Zaburzenia neurologiczne, neurochemiczne, neuroanatomiczne i genetyczne obserwowane w autyzmie
3.3.3. Autyzm jako zaburzenie procesów integracji sensorycznej
4. Charakterystyka osób z autyzmem
4.1. Funkcjonowanie społeczne osób autystycznych
4.2. Komunikacja osób autystycznych
4.2.1. Charakterystyczne cechy mowy dzieci autystycznych
4.2.2. Komunikacja niewerbalna w autyzmie
4.3. Rozwój poznawczy
4.3.1. Specyficzny deficyt poznawczy w autyzmie — koncepcja S. Barona-Cohena
4.3.2. Ogólny poziom rozwoju psychoruchowego. Stabilność funkcjonowania poznawczego w autyzmie
4.3.3. Stopień autyzmu a poziom rozwoju psychoruchowego
4.3.4. Stopień autyzmu a profil rozwoju psychoruchowego
4.3.5. Stopień autyzmu a poziom i profil rozwoju psychoruchowego w przebiegu procesu terapeutycznego. Badania własne
5. Wybrane formy terapii osób autystycznych
5.1. Niedyrektywne formy terapii
5.2. Terapia „Holding”
5.3. Terapia zaburzeń sensorycznych w autyzmie wczesnodziecięcym
5.3.1. Ogólne zasady terapii sensorycznej
5.3.2. Techniki stosowane w terapii zaburzeń sensorycznych
5.3.3. Autoterapia dziecka autystycznego
5.4. Zmodyfikowana forma metody dobrego startu
5.5. Metoda ruchu rozwijającego W. Sherborne
5.6. Terapia behawioralna
5.6.1. Założenia teoretyczne
5.6.2. Ocena behawioralna
5.6.3. Cele i techniki terapii behawioralnej
5.7. Model TEACCH jako program kompleksowej pomocy osobom autystycznym
5.7.1. Koncepcje i zasady terapeutyczne leżące u podstaw TEACCH
5.7.2. Formy świadczonych usług w ramach modelu TEACCH
ANEKS
A. Diagnoza w autyzmie dziecięcym
A.1. Model postępowania diagnostycznego
A.2. Wybrane metody diagnostyczne
A.2.1. Kryteria diagnostyczne według ICD-10
A.2.2. Kryteria diagnostyczne według DSM-IV
A.2.3. Diagnostyczna Lista Kontrolna (E-2) B. Rimlanda
A.2.4. Kwestionariusz Autyzmu w Okresie Poniemowlęcym (CHAT), S. Barona-Cohena, J. Allen, C. Gillberga
A.2.5. CARS — Childhood Autism Rating Scale (Skala Oceny Autyzmu Dziecięcego) E. Schoplera, R. Reichlera, B. Renner
A.2.6. PEP-R — Psychoeducational Profile Revised (Profil Psychoedukacyjny) E. Schoplera, R. Reichlera, A. Bashford
A.2.7. Southern California Sensory Integration Tests J. Ayres
A.2.8. Obserwacja kliniczna ukierunkowana na diagnozowanie zaburzeń sensorycznych
Bibliografia
Format B5, Objętość 156 oprawa miekka IMPULS
Ewa Pisula, Dorota Danielewicz (red. nauk.)
Książka stanowi kontynuację zbioru Terapia i edukacja osób z autyzmem. Wybrane zagadnienia opublikowanego w 2003 roku w Wydawnictwie Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie.
Praca składa się z czterech części. Pierwszą z nich poświęcono omówieniu efektów terapii dzieci z autyzmem. Czasy, w których sądzono, że osoby z tym zaburzeniem nie odnoszą żadnych korzyści z działań terapeutycznych, na szczęście dawno już minęły. Część druga zawiera prace, które łączy wspólne podejście do terapii, którym jest podejście behawioralne. Artykuły te dotyczą komunikacji oraz tzw. trudnych zachowań. Można w nich znaleźć informacje o metodach i technikach stosowanych przez terapeutów behawioralnych.
W trzecim rozdziale Czytelnik może zapoznać się z różnymi metodami pracy z osobami z autyzmem w różnym wieku i o różnych potrzebach (m.in. „czas podłogowy” w pracy z dzieckiem z autyzmem, biblioterapia, dogoterapia, hipoterapia).
W ostatnim rozdziale podjęto problematykę wspierania dorosłych osób z autyzmem.
Książka adresowana jest do studentów psychologii i pedagogiki, a także osób pracujących z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi z autyzmem. Praca będzie przydatna również dla rodziców osób autystycznych.
Spis treści
CZĘŚĆ I
EFEKTY TERAPII OSÓB Z AUTYZMEM
Efektywność działań terapeutycznych podejmowanychwobec dzieci z autyzmem
Analiza porównawcza zmian w rozwoju psychoruchowymi funkcjonowaniu społecznym dzieci z autyzmem w przebiegu rocznego procesu terapeutycznego
Efekty terapii dziecka z autyzmem – studium przypadku
CZĘŚĆ II ZASTOSOWANIE METOD BEHAWIORALNYCH W PRACY Z OSOBAMI Z AUTYZMEM
Nauczanie dzieci z autyzmem zachowań werbalnych – dwa uzupełniające się podejścia
Rozwijanie umiejętności niezbędnych w nabywaniu mowy
Zachowania trudne u osób z zaburzeniami rozwojowymi: behawioralny model diagnozy, terapii i profilaktyki
CZĘŚĆ III
UZUPEŁNIAJĄCE I ALTERNATYWNE METODY TERAPII
„Czas podłogowy” w pracy z dzieckiem z autyzmem
Metoda Opcji: filozofia, terapia, sposób na życie – refleksje wolontariusza
Miejsce biblioterapii w procesie rewalidacyjnym dziecka z autyzmem
Dogoterapia w terapii autyzmu
Wykorzystanie hipoterapii w terapii dzieci z autyzmem
Kontrowersje wokół ułatwionej komunikacji
CZĘŚĆ IV
WSPIERANIE ROZWOJU OSÓB DOROSŁYCH Z AUTYZMEM
Doświadczenia Dziennego Centrum Aktywności dla DorosłychOsób z Autyzmem w Gdyni przy Stowarzyszeniu Pomocy Osobom Autystycznym w Gdańsku
Formuła warsztatu terapii zajęciowej
Format B5, Objętość 270 OPRAWA MIĘKKA IMPULS
Baw się poprzez animaloterapię Przykłady gotowych sytuacji edukacyjnych z udziałem zwierząt. (z doświadczeń zaczerpniętych podczas pracy terapeutycznej prowadzonej we współpracy z Fundacją Ama Canem)
Anna Franczyk, Katarzyna Krajewska i Joanna Skorupa
Kilka słów o animaloterapii
Od dawna wiadomo, że zwierzęta mają pozytywny wpływ na zdrowie fizyczne i psychiczne człowieka. Już dwa tysiące lat temu Hipokrates zauważył, że jazda konna pobudza funkcje organizmu i łagodzi schorzenia. Kolejne udokumentowane próby wykorzystania zwierząt w leczeniu sięgają XVIII wieku. Opisał je dyrektor angielskiego szpitala psychiatrycznego – William Tuke. Jako pierwszy wprowadził on na teren szpitala zwierzęta domowe, nad którymi opiekę sprawowali pacjenci. Dzięki tym działaniom podopieczni szpitala psychiatrycznego szybciej uczyli się kontrolować własne emocje. Prowadzone od wielu lat badania naukowe potwierdzają ogromne korzyści płynące z kontaktów człowieka ze zwierzętami. Dowiedziono, że samo przebywanie w towarzystwie zwierząt oddziałuje terapeutycznie na osoby w okresie rekonwalescencji, uspokaja w przypadku stresu, w stanach lękowych, nadpobudliwości, znacznie zmniejsza napięcie psychiczne, a nawet obniża ciśnienie, jednocześnie pobudzając do aktywności w przypadku depresji czy też apatii. Znacząco poprawia się działanie układu odpornościowego, jak również ogólny stan psychiczny. Stałe obcowanie ze zwierzętami pomaga też zapomnieć o samotności. Zwierzęta dają nam tak wiele za tak niewiele – odrobina czułości, pełna miska, a w zamian ogromne przywiązanie, jakie okazują właścicielowi. To wszystko sprawia, że czujemy się potrzebni, kochani, wartościowi.
Czym jest animaloterapia?
Animaloterapia to naturalna metoda wspomagania leczenia i rehabilitacji osób niepełnosprawnych oparta na bezpośrednim kontakcie ze zwierzętami. Adresatami są w szczególności dzieci z problemami emocjonalnymi oraz z zaburzeniami i deficytami rozwoju psychoruchowego. Terapia jest kilkuetapowa. Najważniejszym, a zarazem pierwszym etapem jest przełamanie lęku i przyzwyczajanie podopiecznych do przebywania w towarzystwie zwierzęcia, np. psa czy kota. Podczas spotkań obie strony wzajemnie się poznają, uczą się własnych reakcji na dochodzące bodźce, zachowań w typowych i nietypowych sytuacjach. Kolejny etap to poznanie przez bezpośredni kontakt, dotyk, zabawę. Rezultaty są widoczne już po kilku miesiącach. Dzieci stają się bardziej pewne siebie, otwarte, łatwiej nawiązują kontakty z rówieśnikami i z dorosłymi. Zwierzęta oraz bezpośredni kontakt z nimi to wspaniałe czynniki motywujące.
Jakie zwierzęta wykorzystuje się w animaloterapii?
Do działań terapeutycznych można wykorzystywać wszystkie zwierzęta. Wszystko zależy od tego, czego oczekujemy w zamian. Czy zależy nam na wypełnieniu czasu wolnego, czy też na przełamywaniu lęków, barier, albo po prostu na zabawach. Bezwarunkowo musi być jednak zapewnione bezpieczeństwo podopiecznych podczas zajęć. Część programów terapeutycznych propagujących animaloterapię bazuje na pracy ze zwierzęciem przez zabawy z nim, obcowanie, sprawowanie nad nim opieki. Ale są i takie, które wykorzystują zwierzęta w typowej pracy terapeutycznej. Jeden z programów propagujących w terapii kontakt ze zwierzętami – program Pet Partners (USA) – wykorzystuje m.in.: psy, koty, świnki morskie, króliki, papugi, kury, gęsi, konie, lamy, osły i wiele innych zwierząt. W ramach tego programu prowadzi się szkolenia właścicieli zwierząt, którzy po zakończeniu kursu będą odwiedzali osoby potrzebujące pomocy. Obecnie w USA funkcjonuje ponad 2500 zespołów Pet Partners, które działają w 45 stanach i w 4 innych krajach, pomagając łącznie ponad 350 000 osób w ciągu roku. Podobnym programem jest Animal Assisted Activities – AAA. Praca w ramach programu oparta jest na wolontariacie i polega na odwiedzaniu przez wolontariusza wraz ze zwierzęciem osób chorych i niepełnosprawnych w ośrodkach leczniczych, opiekuńczych i domach prywatnych. Celem jest zwykły kontakt – spotkanie ze zwierzęciem, zabawa z nim, oderwanie od codziennych zmagań z chorobą, niepełnosprawnością. Zajęcia są spontaniczne, trwają tyle, ile jest to konieczne. Innymi zasadami kieruje się program Animal Assisted Therapy – AAT. Podejmowane działania terapeutyczne mają jasno określony cel i są prowadzone przez przygotowanego terapeutę. Animal Assisted Therapy, w przeciwieństwie do AAA, jest systematycznie planowana i ma na celu poprawę funkcji ruchowych, społecznych, emocjonalnych czy też poznawczych pacjenta. Zajęcia mogą być prowadzone indywidualnie w zespołach lub w grupie. Cały proces realizacji programu jest dokumentowany i rozwijany. Cele i zadania ustala się indywidualnie, zależnie od potrzeb danego pacjenta, a na zakończenie danego etapu terapii dokonywana jest ewaluacja.
Przykładowe cele, do których dążymy, korzystając z programu AAT to: – w zakresie rozwoju fizycznego: • rozwijanie funkcji motorycznych, • rozwijanie umiejętności poruszania się na wózku, • rozwijanie poczucia równowagi; – w zakresie zdrowia psychicznego: • rozwijanie werbalnego porozumiewania się członków grupy, • rozwijanie umiejętności koncentracji, • rozwijanie umiejętności wypoczywania/rekreacji, • podwyższanie samooceny, • obniżanie lęku, • obniżanie poczucia samotności; – w zakresie sfery poznawczej: • rozwijanie słownictwa, • polepszanie pamięci krótko- i długotrwałej, • rozwijanie rozumienia pojęć takich, jak wielkość, kolor; – w zakresie sfery emocjonalno-społecznej: • rozwijanie chęci brania udziału w zajęciach z grupą, • rozwijanie interakcji z innymi uczestnikami zajęć, • rozwijanie interakcji z personelem. Wzajemne oddziaływanie na siebie człowieka i zwierzęcia może dostarczyć dorosłym i dzieciom korzyści takich, jak: 1. Rozwijanie zdolności empatii. 2. Skupienie się na świecie zewnętrznym. 3. Wychowywanie innej istoty. 4. Relacja wzajemnego zaufania i świadomość istnienia więzi między człowiekiem a zwierzęciem. 5. Akceptacja (pozytywne przyjęcie lub przyzwolenie). 6. Rozrywka. 7. Socjalizacja (szukanie towarzystwa innych, umiejętność współdziałania). 8. Stymulacja psychiczna. 9. Kontakt fizyczny, dotyk. 10. Korzyści fizjologiczne (pozytywny wpływ na podstawowe funkcje organizmu). Dla kogo są przeznaczone zajęcia animaloterapii?
Dziecko autystyczne
Prawdziwa opowieść o Maciusiu
autor: Beata Zawiślak
Książka „Dziecko autystyczne. Prawdziwa opowieść o Maciusiu” porusza trudny temat autyzmu dziecięcego.
Chociaż na rynku wydawniczym jest wiele poradników poświęconych tej problematyce, jednak ich autorzy to najczęściej lekarze, psycholodzy i pedagodzy. Książka Beaty Zawiślak to pozycja szczególna. Jego autorka jest pedagogiem, ale przede wszystkim mamą sześcioletniego chłopca, która towarzyszy dziecku autystycznemu w każdej chwili jego życia, na każdym etapie jego rozwoju, w każdym momencie jego zmagań z chorobą. Autorka jest nie tylko osobą, która aktywnie uczestniczy w terapii dziecka autystycznego, ale także kreuje tę terapię, od kilku lat poszukując różnych możliwości pomocy.
W pracy znajdziemy dokładne omówienie przejawów autyzmu oraz opis sytuacji dziecka niepełnosprawnego i jego rodziny (rodziców, rodzeństwa). Autorka wskazuje także sposoby radzenia sobie w tej sytuacji, z uwzględnieniem wielu form terapii. Poruszane w pierwszej części książki kwestie zostały poszerzone o opis doświadczeń i działań podejmowanych przez Autorkę i jej rodzinę, co jest dużym atutem pracy.
Książka ta to niezwykle przydatny poradnik, który może służyć rodzinom dzieci autystycznych oraz specjalistom i studentom zainteresowanym autyzmem.
Wstęp 7 CZĘŚĆ 1 Rozdział 1. Dziecko z niepełnosprawnością w rodzinie 11 1.1. Niepełnosprawność dziecka 11 1.2. Orzeczenie o niepełnosprawności 12 Rozdział 2. Objawy autyzmu 15 2.1. Kontakty społeczne 18 2.2. Język emocji 20 2.3. Rozwój komunikacji 22 2.4. Rozwój poznawczy 23 2.5. Napięcie mięśniowe 24 2.6. Energia i zachowanie 26 Rozdział 3. Wspomaganie rozwoju dziecka z niepełnosprawnością 29 3.1. Wczesne wspomaganie dzieci z autyzmem 29 3.2. Metody stymulacji rozwoju psychoruchowego i społecznego dziecka autystycznego 30 3.3. Środowisko rodzinne dzieci z autyzmem 40 CZĘŚĆ 2 Rozdział 4. Charakterystyka przypadku 47 4.1. Metody wczesnego wspomagania rozwoju dziecka autystycznego 48 4.2. Dylematy przeżywane przez matkę w procesie pełnej, bezwarunkowej akceptacji niepełnosprawności dziecka 59 Zakończenie 61 Bibliografia 63 Aneks 65
Format B5, Objętość 68oprawa miękka IMPULS
kupujesz wypełnij - formularz płacę
niezależnie od formy płatności
DANE DO PRZELEWU: P.P.H.U Najbar Mirosław ul.Batorego 24 43-100 Tychy ING BANK ŚLĄSKI 92 1050 [zasłonięte] 1[zasłonięte]3990023 [zasłonięte] 247368
koszty wysyłki przy zakupie większej ilości przedmiotów, lub zakupu na kilku aukcjach są naliczane zależnie od wagi paczki wg cennika POCZTY POLSKIEJ - więcej informacji na stronie "o mnie"
