Opis książki:
Składające się na tę książkę ujęcia postaw estetycznych siedmiu poetów (Bolesława Leśmiana, Jarosława Iwaszkiewicza, Tadeusza Peipera, Juliana Przybosia, Adama Ważyka, Wladysława Sebyły i Józefa Czechowicza) podporządkowane są szerszej perspektywie. Autorka eksponuje uwikłanie utworu literackiego w nierozstrzygalne napięcie między "być" (autonomicznym dziełem sztuki, artefaktem) a "znaczyć" (przez odsyłanie do tak czy inaczej pojmowanej rzeczywistości) jako jeden z kluczowych wątków dyskursu estetycznego, rozwijanego w obrębie nowoczesnej autorefleksji literackiej. Z tego punktu widzenia konfrontacja postaw estetycznych siedmiu wybitnych poetów Dwudziestolecia Międzywojennego odsłania niejawny "podskórny" i nierzadko dramatyczny dialog poetyckich racji, regulowany zarówno osobistymi wyborami twórców, jak i usytuowaniem polskiej poezji wobec doświadczeń literatury europejskiej.
Symbolizm w Polsce. Rekonesans
Niezrozumiałe - nienazwane - nowoczesne
Leśmian i Iwaszkiewicz - dwa modele poetyckiej niewyrażalności
Zwrotnica - między autonomią języka poetyckiego a esencjalizmem
Nadwyrażalność Peipera
Niewyrażalność Przybosia
Poezja mitu kratylejskiego Adama Ważyka
Niewyrażalność w świadomości artystycznej Władysława Sebyły. Analiza wypowiedzi krytycznych i tekstów poetyckich
Poezja czysta Czechowicza
Rekonstrukcja poetyki sformułowanej
Zamiast zakończenia
|
