Czwarty tom cyklu poświęconego Hunie wprowadzający w sekrety jednego z najciekawszych zjawisk parapsychicznych - autosugestii. Wskazówki, jak ją stosować, by się pozbyć niekorzystnych nawyków, poprawić zdrowie, uśmierzyć ból, rozwinąć umiejętność szybkiego uczenia się, pokonać zmartwienia i osiągnąć poczucie wewnętrznego spokoju.

U zarania dziejów wszelkie żywe stworzenia zamieszkiwały morza i oceany, które pokrywały większą część globu ziemskiego. Wkrótce niektóre istoty wkroczyły na drogę ewolucji i zaczęły wychodzić na ląd. Wśród nich także wąż. W ciągu następnych stuleci nie udało mu się wykształcić nóg ani skrzydeł, ale zdołał rozwinąć zadziwiającą metodę chwytania zdobyczy.
Został pierwszym mesmerykiem.
Bardzo młoda, słabo rozwinięta i tylko na poły będąca nauką dziedzina wiedzy, zwana parapsychologią, dostarcza tak niewiele informacji o naturze myślenia i o zdolnościach umysłu, iż powszechnie nie dostrzega się żadnej różnicy między mesmeryzmem, którym posługuje się wąż, a hipnotyzmem z jego kluczowym pojęciem sugestii.
Wszyscy studiujący system Huny wiedzą, że człowiek z łatwością może zgromadzić w sobie ogromny zapas siły życiowej, która przemieniona w energię woli niższego bądź średniego Ja staje się czymś niezwykłym, czymś niewiarygodnie potężnym.
Wąż rozwinął w sobie zdolność akumulowania dużych ładunków siły witalnej i emitowania ich na ptaka znajdującego się w zasięgu jego wzroku. Efekt był wstrząsający: ptak tracił zdolność kontroli nad swymi odruchami i w stanie dziwnej „fascynacji" mógł tylko trzepotać bezradnie skrzydłami, gdy tymczasem wąż podpełzał blisko, chwytał go i pożerał. Dociekliwi obserwatorzy zauważyli, że wobec wielu swych mniejszych dzieci, które muszą służyć za pokarm innym stworzeniom, matka Natura stosuje znieczulenie, by uśmierzyć ich ból. Ptaki czy króliki tracą przytomność i kiedy dopada je wąż, nie są tego świadome. Uważa się, że przyczyną ich śmierci jest strach, ale Huna dowodzi, iż u węża mesmeryka zbliżającego się do swojej zdobyczy następuje gwałtowny przypływ siły życiowej, która paraliżuje ofiarę i pozbawia ją świadomości.
Podobną siłę demonstrują ludzie mesmerycy, wchodząc do pokoju, gdzie czekają dobrowolni uczestnicy eksperymentu. Mesmeryk przesuwa wzrokiem po siedzących w rzędzie ochotnikach, niejako ogarnia ich swoją mesmeryczną mocą. Ci bardziej wrażliwi tracą przytomność i padają na podłogę. Leżą tam przez kilka minut, dopóki nie odzyskają świadomości. Nie podaje się tu żadnej sugestii. Metoda mesmeryka i metoda węża są podobne i polegają na działaniu wstrząsem; tak samo postępuje kat, poddając skazanego porażeniu prądem elektrycznym.