Kiedy Lee Iacocca z Williamem Novakiem namówieni przez Wydawnictwo Bantam Dell zasiedli do pisania „Autobiografii” nie mogli się spodziewać, że owoc ich pracy okrzyknięty zostanie bestsellerem, „który tworzy historię” (nie tylko Ameryki). Że książka napisana na początku lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia dziś wydaje się być równie aktualna i czytelniczo atrakcyjna jak wówczas.

W gruncie rzeczy jest to tylko opowieść o dziecku włoskich imigrantów, który pilnie się uczył i ciężko pracował, który odniósł kilka olbrzymich sukcesów i przeżył kilka olbrzymich rozczarowań, a w efekcie świetnie sobie poradził, bo przejął od rodziców i nauczycieli proste wartości i miał to wielkie szczęście, że żył w Ameryce. Takie książki nie ustanawiają rekordów popularności. A tej się udało.

Opowieść typowa, opisująca kolejny przypadek człowieka sukcesu, który zaczynając od zera osiągnął szczyt kariery i finansowego powodzenia tak jak kiedyś Carnegie, Rockefeller, Morgan czy Sloan a dziś Gates, Jobs czy Welch. Choć chyba jednak Iacocca był postacią barwniejszą, człowiekiem stojącym bardzo blisko zwykłych ludzi, a przy tym obdarzonym niezwykłą charyzmą, uporem i niezwykłymi talentami przywódczymi. No i działającym ale i bezgranicznie zakochanym w branży samochodowej, a więc dla przytłaczającej większości ludzi, szczególnie mężczyzn, zdecydowanie najatrakcyjniejszej z branż.

Książka napisana zajmująco, „z biglem”, wartko – taka do czytania i dająca do myślenia - wtedy i dziś.