| Tytuł |
Atlas szkodników roślin rolniczych |
| Autor |
praca zbiorowa |
| Wydawca |
Hortpress |
| Rok wydania |
2014 |
| Liczba stron |
160 |
| Wymiary |
250 x 235 mm |
| Okładka |
twarda |
| ISBN |
[zasłonięte]978-83574-50-7 |
Rośliny rolnicze, takie jak zboża jare i ozime, kukurydza, rzepak jary i ozimy, burak cukrowy i pastewny, a także ziemniak, stanowią ważną gałąź produkcji roślinnej w Polsce. Powierzchnia zasiewów niektórych spośród nich, np. rzepaku oraz kukurydzy, w ostatnich latach znacząco wzrosła, natomiast w przypadku innych obserwuje się spadek zainteresowania rolników ich uprawą - dotyczy to m.in. buraka cukrowego oraz ziemniaka.
Jednak bez względu na zmiany zachodzące w powierzchni uprawy, rośliny rolnicze odgrywały, odgrywają i będą odgrywały ważną rolę w gospodarce narodowej - jako produkt finalny lub surowiec wykorzystywany do dalszego przerobu są przeznaczane do konsumpcji na paszę oraz mają zastosowanie w przemyśle.
Celem każdego producenta rolnego jest uzyskanie możliwie najwyższego plonu, charakteryzującego się jak najlepszymi parametrami jakościowymi. Sprostanie temu zadaniu nie jest łatwe, gdyż na rośliny oddziałują liczne czynniki, zarówno zależne, jak i niezależne od woli gospodarującego, które w ekstremalnych przypadkach mogą zniweczyć trud włożony w uprawę. Od wielu już lat coraz większą uwagę zwraca się nie tylko na samą technologię produkcji, wpływającą na efekt finalny, lecz także na organizmy szkodliwe (zwane agrofagami), takie jak chwasty, szkodniki i choroby, których liczny pojaw zagraża plonom. Wśród agrofagów roślin rolniczych coraz większego znaczenia nabierają szkodniki, a zwłaszcza przedstawiciele gromady owadów - oprócz bezpośredniego wpływu na spadek wysokości plonu, przyczyniają się one także do powstania strat pośrednich związanych z większą podatnością uszkodzonych roślin na porażenie przez sprawców chorób, dodatkowo obniżających wysokość plonu, a w szczególności pogarszających jego jakość, do czego zalicza się również skażenie mikotoksynami.
Istnieje wiele czynników odpowiedzialnych za wzrost zagrożenia powodowanego przez szkodniki. Do najważniejszych można zaliczyć: zmiany w areale uprawy poszczególnych roślin, intensyfikację produkcji z łącznym zastosowaniem uproszczeń agrotechnicznych (zwłaszcza monokultur), stosowanie wadliwych płodozmianów, dobieranie do uprawy odmian podatnych na szkodniki, w tym pochodzących z samoreprodukcji, pojawianie się nowych gatunków i wzrost szkodliwości dotychczas mato istotnych, występowanie korzystnych warunków meteorologicznych do rozwoju wielu szkodników czy też trudności w chemicznym zwalczaniu licznych gatunków wynikające m.in. ze zmian w doborze środków ochrony roślin.
Ograniczanie liczebności najważniejszych gatunków szkodników występujących na plantacjach roślin rolniczych, a tym samym powodowanego przez nie zagrożenia, wymaga od producentów opanowania wiadomości umożliwiających identyfikację tych organizmów, obejmujących ich biologię i terminy występowania stadiów szkodliwych, a także metody zwalczania. Taka wiedza jest kluczowa, aby móc się stosować do zaleceń integrowanej ochrony roślin, w której szczególny nacisk kładzie się na monitoring występowania agrofagów i niechemiczne zapobieganie ich licznym pojawom, a dopiero w ostateczności zaleca racjonalne skorzystanie z ochrony chemicznej na podstawie progów ekonomicznej szkodliwości.
Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom praktyki rolniczej, zespól specjalistów z Instytutu Ochrony Roślin - PIB oraz Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin - PIB opracował atlas szkodników roślin rolniczych, który zawiera najważniejsze informacje na temat najgroźniejszych szkodników zbóż, kukurydzy, rzepaku, buraka cukrowego i ziemniaka.
Spis treści
Szkodniki zbóż 6
Szkodniki kukurydzy 42
Szkodniki rzepaku 82
Szkodniki ziemniaka 114
Szkodniki buraka 134
|
