Wprowadzenie GPS oraz map elektronicznych zrewolucjonizowało nawigację, zapewniając ciągłość wyznaczania pozycji w czasie, z błędami maksymalnie do ok. 10 m. W tej sytuacji wydawałoby się, że wyznaczanie pozycji z obserwacji ciał niebieskich, kłopotliwe i czasochłonne, z błędem rzędu 1 Mm nie ma sensu. Jednak w szkołach morskich wykłada się astronawigację, bo takie są wymogi międzynarodowych konwencji.
Podręcznik ten adresowany jest do żeglarzy hobbystów, którzy chcą być niezależni od elektronicznych systemów nawigacyjnych, do tych wszystkich, którym wyznaczanie pozycji jachtu ze Słońca i gwiazd sprawia satysfakcję.

Od autora
Wprowadzenie
1. Wstępne wiadomości z astronomii
1.1. Układ równikowy
1.2. Układ horyzontalny
1.3. Ruchy ciał niebieskich
1.4. Trójkąt biegunowy
1.5. Czas i jego pomiary
2. Sekstant
2.1. Budowa i zasada działania
2.2. Błędy sekstantu
2.3. Pomiary sekstantem
3. Obliczenia wstępne do wyznaczenia astronomicznej linii pozycyjnej ALP
3.1. Poprawianie zmierzonych wysokości
3.2. Obliczanie deklinacji 8 oraz gryniczowskiego GHA i lokalnego LHA kąta godzinnego
4. Metody wyznaczania astronomicznej linii pozycyjnej ALP
4.1. Metoda kalkulatora nawigacyjnego
4.2. Metoda bezpośrednich obliczeń zwykłym kalkulatorem
4.3. Metody tabelaryczne
4.3.1. Tablice HD lub HO
4.3.2. Tablice Dreisonstoka
5. Wyznaczanie szerokości geograficznej z kulminacji Słońca
6. Wyznaczanie długości geograficznej z symetrycznych obserwacji wysokości Słońca
7. Wyznaczanie szerokości geograficznej z wysokości Gwiazdy Polarnej
8. Astronomiczna pozycja obserwowana APO
8.1. Dokładność astronawigacyjnej pozycji obserwowanej
8. Astronawigacja
9. Określanie dewiacji kompasu z azymutu wschodu lub zachodu Słońca
9.1. Dewiacja z Gwiazdy Polarnej
9.2. Dewiacja z widocznego wschodu lub zachodu Słońca
10. Wieczny almanach
11. Identyfikacja gwiazd
12. Użycie sekstantu w nawigacji terestrycznej
13. Zastosowanie Tablic HO do obliczania żeglugi po ortodromie
Bibliografia