W prezentowanej rozprawie autor analizuje problem arbitrażu w prawie rzymskim, głosowanym i komentowanym w średniowieczu. Podstawę źródłową stanowią: ustawodawstwo Justyniana (zwłaszcza Digesta, Kodeks i Instytucje), twórczość glosatorów, przedstawicieli doktryny materialnej i procesowej oraz komentatorów. Zakres przedmiotowy pracy stanowią instytucje sądownictwa polubownego w ujęciu wymienionych grup prawników. W kolejnych rozdziałach zostały przedstawione źródła prawa powszechnego dotyczące arbitrażu i samo jego pojęcie, strony postępowania, sędziowie arbitrażowi, wreszcie próba odtworzenia postępowania i jego prawidłowe zakończenie. Stanowiąca wynik kilkuletniej pracy, bogato dokumentowana materiałem źródłowym książka doskonale uzupełnia dotychczasowy brak monograficznego ujęcia kwestii arbitrażu w literaturze.