Skład igieł: żelazo, miedź, nikiel, cynk, srebro; podstawa: guma medyczna.
Wałki – to aplikatory dla dynamicznego oddziaływania („prysznic miliona igiełek”). Wykorzystywane są na wszystkie części ciała: na plecy, lędźwie, okolice pośladków, klatkę piersiową, brzuch i kończyny. Efekt terapeutyczny osiągany jest kilka razy szybciej, niż przy zastosowania aplikatora statycznego.
Prąd galwaniczny, który powstaje w skórze, na ostrzach i między igłami, ma charakter impulsywny. Przy zastosowaniu na plecy i inne trudnodostępne części ciała stosowanie wałka wymaga pomocy innej osoby.
Aplikatory wieloigłowe w procesie ich wykorzystania stykają się ze skórą, nie uszkadzają jej jednak. Nie mają styczności z krwią. Nie powodując skutków ubocznych aplikatory pobudzają do działania funkcje ochronne organizmu.
Wałek duży (odległość między igłami – 5, 0 mm; długość – 63 mm; szerokość – 1055 mm) przeznaczony jest do leczenia i diagnostyki. Posiada on maksymalne odstępy między igłami i największą powierzchnię roboczą.
Stosowany jest do terapeutycznego oddziaływania na duże części ciała: na plecy, lędźwie, krzyż, okolice pośladków, klatkę piersiową, brzuch i kończyny.
Zalecany jest pacjentom dobrze zbudowanym i z nadwagą.
Używając wałka można oddziaływać wstrzymująco lub uspokajająco (np. przy bólu w okolicach lędźwiowo-krzyżowych lub w kończynach dolnych) i stymulująco lub pobudzająco (przy niedowładzie mięśni itp.). W celu uzyskania efektu powstrzymującego seans trwa 10-15 minut jednocześnie na wszystkich płaszczyznach. W przypadku seansu leczenia metodą pobudzającą szybko i silnie drażni się miejsca przez 5-7 minut, ale na mniejszej powierzchni. Igły wałka, dotykając skóry, nie uszkadzają jej. Metoda jest efektywna i nieinwazyjna, to znaczy wyklucza całkowicie przenoszenie infekcji (wirusowego zapalenia wątroby, AIDS).
Za pomocą tego typu wałków można prowadzić diagnostykę odruchową zarówno ujawnionych, jak też ukrytych schorzeń. Metoda diagnostyczna oparta jest na fakcie, że na skórze człowieka znajdują się określone strefy projekcji, odpowiadające poszczególnym narządom wewnętrznym. W tych strefach w przypadku zachorowań odpowiednich narządów pojawiają się zmiany w postaci hipo- lub hipestezji (zaburzenie czucia, wrażliwości), podwyższonej lub obniżonej temperatury, zwiększenia lub zmniejszenia ukrwienia (zmiany kolorytu skóry od zdecydowanie bladego do intensywnego zaczerwienienia), pojawienia się miejscowej opuchlizny.
Prąd galwaniczny, który powstaje w skórze, na ostrzach i między igłami, ma charakter impulsywny. Przy zastosowaniu na plecy i inne trudnodostępne części ciała stosowanie wałka wymaga pomocy innej osoby.
Czas oddziaływania na skórę zależy od konkretnych objawów. W przypadku syndromu „nadmiaru” (ostre i intensywne bóle, podwyższone ciśnienie tętnicze, rozdrażnienie, pobudzenie, bezsenność) zaleca się korzystać z aplikatorów w drugiej połowie dnia lub przed snem. Czas działania dla wałka wynosi 10-15 minut, dla aplikatora płaskiego 15-30 minut i dłużej.
Przy syndromie „niedoboru” (chroniczne bóle, powstające zazwyczaj w nocy, senność, osłabienie, obniżona wrażliwość, u osób chorych i starców) oddziaływanie jest najbardziej efektywne w godzinach porannych i w pierwszej połowie dnia. Czas stosowania aplikatora 7-10 minut, oddziaływanie wałkiem 3-7 minut.
W placówkach leczniczych do sterylizacji aplikatorów używa się lizoforminy. W warunkach domowych — zaleca się obróbkę roztworem myjącym, przemywanie pod bieżącą wodą i suszenie strumieniem gorącego powietrza (suszarką).
Przy poprawnym korzystaniu aplikatora jego termin przydatności stanowi 5 – 7 lat.
