Rodzina Ridgway należała do jednych z najbardziej aktywnych w branży ceramicznej w regionie Staffordshire i zapisywała się w historii przemysłu ceramicznego od końca 19 wieku.
Głową rodziny był Ralf Ridgway, który w poszukiwaniu pracy przeniósł się do Swansea, gdzie jego młodszy syn, Job Ridgway, terminował w zawodzie ceramika (garncarza). Job powrócił w 1780 roku do Staffordshire, jednak nie mogąc znaleźć pracy przeniósł się do Leeds. Po dwóch latach wrócił i ze starszym bratem, George'm, przejął zakład BELL WORKS ok. 1782 roku i wspólnie pracowali do 1802 r. George przejął firmę, a Job otworzył własny zakład CAULDON PLACE. Bracia powrócili do partnerstwa prowadząc od 1806 roku Bellevue Pottery w Hall.
Job Ridgway poślubił w 1785 roku Elizabeth Mayer ( córkę garncarza ), z którą miał 3 synów: Joseph zmarł jako niemowlę, a pozostali dwaj synowie, John i William, przejęli rodzinny interes w 1808 roku. Elizabeth zmarła w 1813 roku, a Job ożenił się powtórnie z Miss Cadman. Wkrótce zmarł w roku 1814.
Obaj bracia posiadali w Cauldon Place równe udziały i wspólnie prowadzili zakład. Od 1815 roku prowadzili również zakład Bell Works, a kiedy w 1830 roku zmarł brat ich ojca, George, odziedziczyli Bell Works w spadku. Wówczas bracia podzielili się majątkiem: William zatrzymał Bell Works, a John przejął Cauldon Place Works, który w latach 1850. należał do największych w regionie zatrudniając ok. 500 pracowników.
Niezmiennie do roku 1855 John prowadził firmę pod nazwą John Ridgway & Co., a w latach 1856-58 jego partnerem był bratanek Thomas Bates.
John Ridgway wycofał się w roku 1858, a zakład przejęła najpierw spółka Bates, Brown-Westhead & Moore, a od 1862 r. Brown-Westhead & Moore & Co., pod zarządem której pozostawała do 1904 roku. Następnie przekształcona została w Cauldon Ltd..
Harold Taylor Robinson kupił zakład w 1920 roku za 100 000 funtów, a następnie pozyskał inwestorów do nowej spółki Cauldon Potteries Ltd., w której objął udziały o wartości 90 000 funtów. Robinson kontrolował nową spółkę i wykorzystał ją jako podstawę do rozwoju swojego imperium. Do Cauldon Potteries Ltd. włączył m.in..: J.A. Robinson Sons Ltd., Allertons Ltd., Robinson & Leadbeater, Arkinstall & Son, G.L. Ashworth & Bros, Ridgways (Bedford Works) Ltd., F & R. Pratt & Co. Ltd., Grindley Hotel Ware Co. Ltd., czy W.H. Goss Ltd.
Przedsiębiorstwa Robinsona, szczególnie eksportujące swoje wyroby do Ameryki Północnej, odczuły skutki światowego kryzysu lat 30. Robinson zmuszony został do ogłoszenia w 1932 roku bankructwa, a Cauldon Potteries Ltd. została postawiona w stan upadłości przez akcjonariuszy. Aktywa firmy zostały sprzedane.
Cauldon Potteries Ltd. i jej spółka zależna Coalport zostały przejęte przez Harrison & Son (Hanley) Ltd. W roku 1935 Harrison skonsolidował swoją produkcję ceramiczną w zakładach w Stoke (Crescent Pottery), a należące do niego firmy: George Jones & Sons Ltd., Cauldon i Coalport choć tworzyły grupę, zachowały swoją tożsamość i funkcjonowały pod własnymi markami.
Pod koniec 1962 roku Cauldon Potteries Ltd. została sprzedana firmie Pountney & Co. Ltd.z Bristolu i działała do 1977 roku.
