Tytułowa bohaterka jest bardzo przykładną żoną dużo od siebie starszego Karenina. Jej mąż zas jest wysoko postawionym urzędnikiem państwowym. Małżeństwo to wiedzie ustabilizowane, ale zarazem też nudne życie. Karenin zas jest zimny oraz oschły w stosunku do swojej żony. Cały świat kobiety diametralnie się zmienia w momencie, kiedy już na dworcu kolejowym przez przypadek spotyka młodego hrabiego Aleksego Wrońskiego. Jest więc to miłość od pierwszego spojrzenia, to uczcie było im przeznaczone. następne spotkania jedynie potwierdzają zas ten fakt tę dwójkę młodych ludzi przyciąga do siebie jakaś szalony siła. Potajemne spojrzenia, nieśmiały zas dotyk ciał, wszystko to sprawia, że z coraz trudniej jest im ,może zapanować nad gwałtownie narastającym uczuciem. Wreszcie ulegają tej namiętności, nie bacząc wtedy na konwenanse i zasady moralne. Będą zmuszeni zapłacić za to bardzo wysoką cenę. O romansie żony dowiaduje się wtedy bowiem Karenin. Jest bardzo wściekły, nie może znieść takiego upokorzenia. Zabrania zaś talkzę żonie spotkań z ukochanym małym synkiem Sieriożą. Kobieta niezwykle mocno przeżywa wtedy bardzo ten bolesny fakt, ale nie potrafi wyobrazić sobie życia bez hrabiego i to u jego boku poszukuje ukojenia oraz także pocieszenia. Kochankowie w dalszym ciągu są razem. Dodatkowo Anna zachodzi w ciążę. Bardzo ciężki zas poród bardzo mocno odbija się na jej i ta słabym zdrowiu - kobieta boi się śmierci. W chwili słabości decyduje się nawet pogodzić z mężem. Karenin teraz przebacza żonie zdradę i zgadza się, by wróciła do domu, ale kobieta po zaznaniu prawdziwej miłości nie chce jednalk już mieszkać w zimnym domu, gdzie wszystkie uczucia wygasły już bardzo dawno temu. Karenin zas przedstawia żonie ostateczne warunki: albo Anna wróci z nim do domu, albo nigdy więcej jednak nie zobaczy już ukochanego synka. Po wielu rozterkach bohaterka wybiera jednak prawdziwą miłość i po czym decyduje się zostać z hrabią Wrońskim. Ponosi zas za to jednak surową karę – zostaje bowiem skazana na odosobnienie, brak akceptacji swojego środowiska, degradację społeczną. W takiej oto sytuacji Anna nie umie cieszyć się swym szczęściem. Popada w coraz większy smutek, aż w końcu zaś zapada na depresję. Jest także chorobliwie wręcz zazdrosna o swego kochanka, bo boi się, oż mogłaby stracić również i j też ego. Żyje w świecie pełnym wątpliwości oraz wyrzutów sumienia. W końcu jednak podejmuje ostatnią, niezwykle jakże tragiczną decyzję. Na dworcu, bowiem tam gdzie zaczęła się jej prawdizwa wielka miłość, kończy ona swoje tragiczne życie samobójczym skokiem pod nadjeżdżający najblizszy pociąg.