"Anna Karenina", powieść psychologiczno-obyczajowa, to drugie po "Wojnie i pokoju" dzieło Lwa Tołstoja, które nieodwołalnie wpisało się w kanon literatury. Autor porusza w nim problem rodziny oraz prawa jednostki do szczęścia osobistego na tle stosunków społecznych panujących w Rosji. To właśnie ustrój i społeczeństwo są głównym winowajcą dramatycznych i burzliwych losów Anny Kareniny, która, z natury szczera, namiętna i pragnąca szczęścia wbrew obowiązującej hipokryzji i konwenansom, zmierza do zguby. Wielka, ale zakazana i występna miłość, nieuchronnie prowadzi do konfliktu z otoczeniem, a także do wewnętrznego konfliktu samej Anny, która zmuszona jest wybierać pomiędzy miłością do mężczyzny a miłością macierzyńską. Ta wielowątkowa powieść, mimo iż powstała grubo ponad 100 lat temu w Rosji, nie traci na znaczeniu nawet w dzisiejszych czasach. Warto do niej powrócić również ze względu na główną bohaterkę, która należy do jednej z najpiękniejszych i niezapomnianych postaci literatury światowej. Wszystkie szczęśliwe rodziny podobne są do siebie, każda zaś nieszczęśliwa jest nieszczęśliwą po swojemu. ... miłości człowieka do człowieka rozum odkryć nie mógł, nie jest to bowiem rzecz rozsądna. L. Tołstoj, "Anna Karenina" (1[zasłonięte]873-18)
