Artyści zawsze lubili malować anioły. Uskrzydlony anioł pojawił się w 4 w. n.e. jako analogia do skrzydlatych istot z okresu starożytności. Po szlachetnym naturalizmie aniołów z trzynastowiecznych gotyckich katedr zwiewna gładkość ustąpiła miejsca bardziej przyziemnemu i pogańskiemu ideałowi piękna. A potem pojawił się ( prawdziwie anielski malarz) Rafael. W renesansie pierwiastek boski i ludzki został zrównoważony a Botticelli był szczęśliwy malując w poniedziałki Wenus we wtorki Marię Pannę i w obu przypadkach dodając tabuny maleńkich cherubinów. Tycjan, Veronese i Caravaggio malowali najróżniejsze Wenus z Adonisami i zwycięskie Amory. Powyższy opis pochodzi ze wstępu książki. Stron 192. Wersja trójjęzyczna (polski, angielski, francuski).