Angielszczyzna wojskowa należy do stosunkowo mało zbadanych odmian języka angielskiego. Jest tak zapewne dlatego, że z uwagi na jej z konieczności zawężony i często tajny charakter, językoznawcy nie mają do niej pełnego dostępu, a tym samym nie mogą pozwolić sobie na tradycyjne empiryczne badania terenowe, stanowiące metodologiczną podstawę językoznawstwa opisowego. Z kolei jej użytkownicy, a więc żołnierze, z definicji zajmują się zgoła czym innym niż badania językowe. Pozostaje więc ona dziedziną niezbyt znaną: jeśli nie liczyć kilku podstawowych opracowań leksykograficznych, niewiele jest książek dotyczących tej odmiany angielszczyzny na świecie, w Polsce zaś nie było ich dotąd prawie w ogóle.
Sytuację tę z powodzeniem zmienia Angielszczyzna wojskowa drą Michała Golubiewskiego, jedna z pierwszych w Polsce monografii językoznawczych poświęconych tej tematyce. Jej Autor ma to szczególne szczęście, że od bez mała dwóch dekad pracuje zawodowo, łącząc dziedziny wojskowości i filologii angielskiej, jest bowiem etatowym pracownikiem Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni, jak również wykładowcą akademickim w Instytucie Anglistyki Uniwersytetu Gdańskiego. Ta podwójna rola umożliwia mu obiektywne spojrzenie na angielszczyznę wojskową okiem językownawcy, a z drugiej strony daje dostęp do materiałów leksykalnych generalnie dla językoznawców niedostępnych. Warto odnotować, że jako czołowy polski specjalista w dziedzinie terminologii wojskowej badania prowadził m.in. w Defense Language Institute w San Antonio w Teksasie, prestiżowej uczelni amerykańskiej kształcącej m.in. kadry zajmujące się nauczaniem subjęzyka wojskowego. Powyższe wieloletnie fachowe doświadczenie dobitnie widać w niniejszej książce.
Angielszczyzna wojskowa to pionierska na rynku polskim publikacja prezentująca analizę wojskowej odmiany języka angielskiego z punktu widzenia socjolingwistyki. Jest to praca o charakterze opisowym, skupiająca się na badaniu specyfiki leksyki wojskowej, na którą składają się zarówno żargon, jak i slang. Autor wyraźnie rozróżnia te dwa rodzaje leksyki, które bywają często mylone, i to nie tylko przez laików. W książce wyraźnie podkreślony jest fakt, że żołnierze stanowią jedną z grup zawodowych, która przez dziesięciolecia wniosła znaczący wpływ w rozwój słownictwa slangowego i odegrała ważną rolę w jego upowszechnieniu. Z drugiej strony, specjalistyczny żargon wojskowy stanowi jedną z istotnych odmian zawodowych angielszczyzny, bez którego trudno dziś wyobrazić sobie funkcjonowanie sił zbrojnych. Omawiane zagadnienia ilustrowane są licznymi przykładami, od standardowych dialogów pomiędzy pilotami samolotów czy kapitanami jednostek pływających, po używane w propagandzie eufemizmy czy też tendencje w nazewnictwie sprzętu bojowego.
Na szczególną pochwałę zasługuje również dydaktyczno-praktyczny wymiar monografii drą Golubiewskiego. Stanowi ona bowiem użyteczne źródło wiedzy nie tylko na temat wojskowej odmiany języka angielskiego, lecz również w dużym stopniu na temat działu językoznawstwa, jakim jest socjoling-wistyka. Na przykładzie angielszczyzny wojskowej Czytelnik uzyskuje wiedzę dotyczącą wielu zagadnień socjolingwistycznych, a przykłady zaczerpnięte ze słownictwa wojskowego świetnie ilustrują omawiane treści teoretyczne.
Podsumowując, Angielszczyzna wojskowa jest pozycją o szczególnym znaczeniu językoznawczym. Będzie użyteczna dla lingwistów, militarystów, anglistów, tłumaczy, a także dla wszystkich zainteresowanych zróżnicowaniem zawodowym współczesnej angielszczyzny. Z pewnością zainteresuje też samych żołnierzy, których praca poprzez zwiększone kontakty językowe wymaga coraz lepszej znajomości języka angielskiego.
Prof. Maciej Widawski Sopot, wiosna 2012
