Angela Gheorghiu, córka kolejarza urodziła się w Adjud, w Rumunii. W dzieciństwie śpiewała ze swoją siostrą, Eleną. Śpiewu uczyła się w Akademii Muzycznej w Bukareszcie u Mii Barbu. Po ukonczeniu studiów w 1990 rozpoczęła się jej wielka kariera, co zbiegło się w czasie z upadkiem władzy Ceauşescu. Jej debiut operowy miał miejsce w roku 1990 w Cluj, gdzie wykonywała partię Mimi w "Cyganerii" Pucciniego. W tym samym roku zajęła trzecie miejsce na międzynarodowym konkursie wokalnym "Belvedere" w Wiedniu.

W roku 1992 wystąpiła na scenie Opery Królewskiej w Covent Garden jako Zerlina w operze "Don Giovanni" Mozarta. W Operze Wiedeńskiej zadebiutowała jako Adina w "Napoju miłosnym" Gaetano Donizettiego, a w Metropolitan Opera jako Mimi w "Cyganerii" Pucciniego.

W 1994 wystąpiła w "Traviacie" w ROH pod dyrekcją Sir Georga Soltiego. Był to podwójny debiut: zarówno solistka jak i dyrygent nigdy wcześniej nie zrealizowali tej opery na scenie. Produkcja wyreżyserowana przez Sir Richarda Eyre okazała się wielkim sukcesem, a Gheorghiu zachwyciła krytyków i zyskała przydomek nowej Callas. BBC specjalnie zmieniło swoją ramówkę, by przeprowadzić bezpośrednią relację z tego spektaklu. Sam występ okazał się kamieniem milowym w jej karierze i przepustką do światowej sławy.

Nagrała wiele solowych albumów, wystąpiła także w wielu studyjnych realizacjach oper i nagraniach DVD, głównie pod szyldem DECCA i EMI. Często występuje w telewizji i koncertuje m.in. dla Elżbiety II i królowej Beatrix.

Gheorghiu budowała swoją karierę powoli i ostrożnie. Rozpoczęła od wykonywania ról typowo lirycznych (Mimi), przez koloraturowe (Adina), stopniowo sięgając do ról dramatycznych, takich jak Tosca. Nagrała również dwie role wykonywane zazwyczaj przez mezzosoprany (Charlottę i Carmen). Tym samym jest jedynym sopranem, który nagrał zarówno partię Micaëli (dyr. Sinoppoli 1996) jak i Carmen (dyr. Plasson 2003).

Gheorghiu rozwiodła się ze swoim pierwszym mężem, pod którego nazwiskiem jest dzisiaj znana na całym świecie. W 1996 jej mężem został francuski tenor włoskiego pochodzenia Roberto Alagna. Tworzą dobrany tandem artystyczny występując razem na scenie i dokonując wielu wspólnych nagrań. Szczególnym uznaniem cieszyły się ich studyjne nagrania oper pod dyrekcją Antonia Pappano. Dwukrotnie zdobyli zresztą za nie nagrodę Gramophone Award ("La Rondine" i "Manon"). W 2008 roku dużym sukcesem okazał się ich koncert na Brooklynie, w miejskim Prospect Park, na który przyszło ponad 50 tysięcy słuchaczy. Ostatnio para zapowiedziała jednak, że planuje rozdzielić swoje kariery i nie będzie już dłużej występować razem.

Obecnie Gheorghiu coraz częściej występuje z niemieckim tenorem Jonasem Kaufmannem, głównie w "Traviacie" (Metropolitan Opera i La Scala) oraz "La Rondine" (Royal Opera House). Ich wspólne nagranie "Madama Butterfly" wydane w marcu 2009 roku, zebrało dobre recenzje i trafiło na pierwsze miejsce brytyjskiej listy bestsellerów. W nadchodzących sezonach Gheorghiu planuje u jego boku zadebiutować na scenie jako Carmen w MET oraz Adriana Lecouvreur w ROH. Najbliższe plany obejmują również rolę Amelii w madryckim Teatro Real u boku Plácida Domingo, który tym razem zaśpiewa jako baryton.

Tosca to jedno z najpopularniejszych dzieł Pucciniego. Opera ma niezwykle żywą, dynamiczną akcję, a także wspaniałą, zróżnicowaną muzykę. Kompozytor posługiwał się (zgodnie z koncepcją Wagnera) motywami przewodnimi. Do Toski skomponował ich ok. 60. Zmieniają się one bardzo szybko, zwłaszcza w I akcie.

Tosca jest doskonałem przykładem konwencji weryzmu operowego. Stąd wiele brutalnych scen, niespotykanych w operach epoki belcanta. Arie w Tosce nie są już wyłącznie popisami śpiewaków – swoim tekstem nawiązują do treści libretta.