Przedmowa
Przed dwunastu laty zainteresowałem się żywo filozofią sztuki André Mal­raux — ulubionego pisarza moich lat młodzieńczych. Przeczytałem go wówczas z mieszanymi uczuciami i myślami. Nie miałem wątpliwości, że Augustyńskie quaestio mihi factus sum jest problemem, przez który każdy musi przejść. Nato­miast sposobi w jaki Malraux podjął ten problem, i odpowiedzi, które da­wał, wydały mi się najzupełniej fałszywe i politycznie jednoznaczne. Przestu­diowałem wtedy dokładnie Ideologię niemiecką K. Marksa i F. Engelsa i ude­rzyło mnie, że w odmiennych warunkach historycznych i w granicach innej struktury myślowej powtarzają się w koncepcji Malraux niektóre fundamen­talne tezy Bauera i Stimerà. Na tle moich ówczesnych zainteresowań teorią i historią sztuk plastycznych dwa te podstawowe bodźce zrodziły esej, z którego w obecnej książce zachowałem bez jakichkolwiek zmian i uzupełnień jedynie parę fragmentów referujących estetyczne poglądy Malraux. Malraux ogłosił w ostatnich latach wielotomowe prace, które musiałem oczywiście uwzględnić; doktryna jego nie uległa jednak zmianie. Nie wycofałem się z tezy, że koncepcję Malraux można odczytać z marksistowskiego punktu widzenia w świetle pole­miki Marksa i Engelsa ze „świętą rodziną". Jeśli zaniechałem jednak wprowa­dzenia większych partii owego eseju pisanego w r. 1953 do książki skoncentro­wanej w zasadzie na tej samej problematyce> to racje po temu były następujące: Esej sprzed lat dwunastu pisałem w kontekście takich dyskusji estetycznych, które nie sprzyjały spokojnemu rozważeniu walorów i braków dzieła Malraux. Ponadto po tylu latach — nawet gdyby między r. 1953 a r. 1965 nie zaszły burzliwe wypadki historyczne — patrzy się na własną dawną pracę z dystansem i zdziwieniem, tak jakby ją pisał ktoś obcy. Jeśli jest w tym oczywista niekon­sekwencja tych lub owych poglądów, to niekonsekwencję tę należy wszakże uznać za przypadek korzystny. Dodam jeszcze, że z mego punktu widzenia — mimo całkowicie odmiennych rozważań o tych samych szczegółowych kwe­stiach — obie te próby łączy w sposób konsekwentny to samo stanowisko meto­dologiczne. Tym razem chciałem lepiej i głębiej niż w latach 1953—4 zuyłożyć marksistowski pogląd na te zagadnienia, które w dziełach swych poruszył André Malraux. Czy wycofując się z dawnych omyłek, nie popełniłem nowych, być może jeszcze gorszych, ocenią krytyczni czytelnicy.

Tytuł:

Autor: Stefan Morawski

Wydawnictwo i rok wydania: WL 1966 Wyd. I
2000 + 283 egz.

Stan: -bdb/+db minus za przytarcia i zadarcia obwoluty

Oprawa: miekka

Ilość stron: 242 str.

Format: 17x24 cm

Ilustracje: posiada

Spis treści:
Spis treści^
1
Przedmowa 5
Część pierwsza
Uwagi wstępne 7
a. Ideologia powieści, credo polityczne 10
b. Poglądy filozoficzne i historiozoficzne 19
Część druga
a. Jak ro_zumieć określenie „estetyka Malraux"? 4ł
b. Dlaczego Psychologia sztuki? 44
 „Ekspresyjna" teoria sztuki. Antyrealizm 46
d. Prymat stylu. Autonomiczne dzieje sztuki 52
e. Muzeum wyobraźni 56
f. Sztuka współczesna. Profanum stalo się sacrum, 60
Częśćtrzecia
a. Źródła i parantele estetyczne 63
b. Recepcja doktryny Malraux 79
c. Sztuka wobec rzeczywistości 86
d. Fiat ars, czyli muzeum na opak 112
e. Sakralizacja form, czyli formalizacja absolutu 132
Zakończenie 155
Przypisy 169 'i
Ilustracje po str. 212
Wykaz ilustracji 213
Indeks nazwisk 217
Résumé . 226 M




Strona o mnie

Moje aukcje (książki o zbliżonej tematyce. Kliknij.)

Uwaga! Na zdjęciach wokół liter możliwe charakterystyczne zniekształcenia - wynikają z konieczności kompresji zdjęć. W rzeczywistości zniekształcenia nie występują. Możliwe też błędy w opisie - z powodu niedoskonałości odczytu OCR, za co przepraszam.