Przedmiotem aukcji są dwie książki:
Anatomia i fizjologia w treningu konia
plus
Biomechanika ruchu konia dla jeźdźców
Tytuł |
Anatomia i fizjologia w treningu konia. Praktyczny przewodnik dla
trenerów, jeźdźców i miłośników koni |
Autor |
Gillian Higgins |
Wydawca |
Akademia Jeździecka |
Rok wydania |
2014 |
Liczba stron |
151 |
Wymiary |
200 x 270 mm |
Okładka |
twarda |
ISBN |
978-83-[zasłonięte]386-8-6 |
Spójrz na swojego konia z zupełnie nowej perspektywy, poznając szczegółową
budową i zasady funkcjonowania dwunastu układów jego ciała, przedstawionych na
malunkach naniesionych bezpośrednio na skórę końskich modeli.
Gillian Higgins wykorzystując swoją autorską technikę malowania na koniach,
pokazuje, w jaki sposób poszczególne układy ciała współpracują ze sobą,
wpływając na wydajność organizmu i ograniczając ryzyko urazów.
Podręcznik składa się z 12 rozdziałów, które kolejno prezentują znaczenie i rolę
poszczególnych układów ciała oraz ich wzajemne interakcje. Ten atrakcyjny
wizualnie oryginalny, a jednocześnie przejrzysty poradnik pokazuje, w jaki
sposób anatomia wpływa na metody chowu, użytkowania i szkolenia koni.
„Nareszcie pojawiła się książka, która tłumaczy, jak działa koń - od wewnątrz -
a do tego jest napisana zrozumiałym językiem. Lektura obowiązkowa dla każdego
zaangażowanego jeźdźca".
Przez pięćdziesiąt milionów lat ewolucja idealnie przystosowała konie do życia w
pełnej niebezpieczeństw niszy ekologicznej. Dzięki dziedzictwu dzikich przodków
współczesny koń domowy jest zwierzęciem o silnym instynkcie stadnym,
przystosowanym do stałego pobierania pokarmu roślinnego. Cechuje się siłą i
wytrzymałością umożliwiającą skuteczną ucieczkę przed drapieżnikami. Aby
efektywnie wykorzystać naturalne atrybuty tych fascynujących zwierząt w sporcie
i rekreacji, trenerzy i jeźdźcy powinni szczegółowo poznać ich poszczególne
układy biologiczne, a także ich współdziałanie i znaczenie dla optymalnego stanu
zdrowia koni. Poprzednia książka Gillian koncentrowała się głównie na budowie
układu mięśniowo-szkieletowego. Jej najnowsza pozycja nie tylko pogłębia ten
temat, ale też idzie o krok dalej. Autorka prezentuje dwanaście układów w ciele
konia i objaśnia praktyczne implikacje ich szczególnej struktury dla użytkowania
i optymalnych warunków życia tych niezwykłych zwierząt. Unikatowe schematy
namalowane przez autorkę bezpośrednio na skórze końskich modeli pozwalają
uwydatnić piękno koni. Połączenie walorów estetycznych z rzetelną wiedzą
biologiczną czyni z tej książki lekturę naprawdę wyjątkową na rynku. Jest to
naturalna kontynuacja promowanej przez Gillian koncepcji „poznania konia od
środka".
Spis treści:
Powłoka ciała 6
Układ kostny 16
Układ mięśniowy 34
Powięzi, ścięgna i więzadła 52
Układ trawienny 66
Układ oddechowy 78
Układ krwionośny 88
Układ chłonny 100
Układ nerwowy 108
Układ dokrewny 122
Układ moczowy 132
Układ rozrodczy 140
Malunki na koniach 148
Podstawowa terminologia 149
O Autorce 150
Indeks 151
Tytuł |
Biomechanika ruchu konia dla jeźdźców |
Autor |
Karin Blignault |
Wydawca |
Świadome Jeździectwo |
Rok
wydania |
2010 |
Liczba stron |
265
|
Wymiary |
244
x 190 mm |
Okładka |
Miękka |
ISBN |
[zasłonięte]978-83764-00-6 |
Klucz do jazdy w równowadze
Karin
Blignault, doświadczona trenerka, jeździec i sędzia międzynarodowy, w przystępny
i zwięzły sposób przybliża Czytelnikowi najnowszą wiedzę o sposobie poruszania
się koni oraz jak tą wiedzą należy się posługiwać, by szkolenie stało szybsze a
jazda konna bezpieczniejsza, efektywna i przyjemniejsza - zarówno dla jeźdźca
jak i konia. Kolorowe fotografie, rysunki i schematy a także wskazówki dla
samych jeźdźców, ich trenerów a także sędziów dotyczące biomechanicznych
uwarunkowań ruchu ułatwiają zrozumienie dlaczego np. koń opiera się pyskiem,
wystawia język, jak automatyczne reakcje równowagi i wzorce ruchu wpływają na
jego zachowanie, dlaczego przeprostowuje szyję lub grzbiet czy wreszcie w jaki
sposób jeździec biomechanikę konia zaburza. Autorka kładzie olbrzymi nacisk na
efektywność komunikacji jeźdźca i konia udowadniając, że to zwykle ten pierwszy
ponosi odpowiedzialność za jej brak. Cała klasyczna wiedza jeździecka poparta
najnowszymi zdobyczami nauki.
Jeździectwo na wysokim poziomie dawniej uważano za dziedzinę sztuki, ponieważ
jedynie nieliczni należący do elity radzili sobie ze złożonymi biomechanicznymi
interakcjami i komunikacją pomiędzy jeźdźcem a koniem. Dzięki praktyce i
ćwiczeniom osiągnęli oni najwyższy poziom umiejętności, a niektórzy przekazywali
swoje doświadczenie podczas szkolenia innych i pisząc książki. To właśnie ich
działalność dała podstawy różnych szkół jeździeckich w Europie. W tamtych
czasach rządziła empiryczna i subiektywna wiedza o koniach i sposobie ich
poruszania się.
Mniej więcej od XIX wieku nauki o koniu takie jak fizjologia wysiłku,
biomechanika, medycyna sportowa i etologia umożliwiły wzbogacenie naszej wiedzy
o funkcjonowaniu koni poprzez dostarczenie obiektywnych wyników pomiarów ich
reakcji na wysiłek. Ten proces trwa do dzisiaj z wciąż rosnącą prędkością.
Dzięki temu edukacja i szkolenie jeździeckie uległy poprawie, ponieważ trenerzy
potrafią lepiej wyjaśnić sposoby, dzięki którym koń i jeździec mogą
współpracować przy minimalnym stresie i osiągając maksymalną efektywność. Na
przykład badania nad sposobem poruszania się koni pomogły w zdefiniowaniu
precyzyjnej terminologii opisującej wszystkie charakterystyki chodów, które z
kolei są mierzone przy pomocy systemów analizy chodów takich jak analiza
obrazów, analiza obciążeń poszczególnych kończyn dzięki specjalnym płytom czułym
na nacisk oraz analiza przyśpieszeń. Dzięki takim badaniom większa wiedza o
ruchu konia może pomóc jeźdźcom uniknąć niewygodnych ćwiczeń, które prowadzą do
urazów konia i/lub jeźdźca.
Studia nad etologią koni dostarczają interesujących obserwacji usprawniających
komunikację konia i jeźdźca, stanowiącej klucz do skutecznego jeździectwa. Koń
jest bardzo czułym zwierzęciem i może się wydajnie poruszać jeżeli jeździec wie
jak wywołać żądany ruch w odpowiednim momencie i w odpowiedni sposób. Ruchy
kończyn i dosiadu jeźdźca siedzącego na jego grzbiecie powinny być źródłem
harmonijnych bodźców wywołujących ruch konia (izopraksja). Dzięki lepszej
komunikacji konia i jeźdźca możliwości konia mogą ulec znacznemu zwiększeniu a
praktykowanie jeździectwa powinno stać się bezpieczniejsze dla obu stron.
Z powyższych powodów chciałbym pogratulować Karin Blignault jej książki, która
stanowi znakomite kompendium stosowanej biomechaniki ruchu konia dla jeźdźca.
Niniejszą książkę można zadedykować radości, jaką sprawia nam koń w ruchu. Miłej
lektury i udanej jazdy.
dr nauk weterynaryjnych Eric Barrey
Właściwe pojmowanie jeździectwa zakłada, że koń jest rzeczywistym partnerem
jeźdźca, a w zawodach sportowych także zawodnikiem. Wymienione partnerstwo jest
możliwe tylko wówczas, jeśli występuje wzajemne zrozumienie i zaufanie.
Kluczem do zdobycia zaufania konia przez jeźdźca jest gruntowna znajomość
biomechaniki ruchu wierzchowca.
Książka Karin Blignault może być bardzo przydatna dla współczesnych
jeźdźców i ich trenerów, ponieważ pomaga zrozumieć w jaki sposób koń się porusza
oraz w jaki sposób można na ten ruch wpływać, a także uczy jeźdźca empatii
poprzez umożliwienie mu zrozumienia jaki wpływ na konia mają wydawane przez
niego polecenia w postaci użytych pomocy jeździeckich.
Dobrzy jeźdźcy oraz właściwie wyszkolone konie rozumieją istotność fazy przed
rozpoczęciem kolejnego ćwiczenia, niestety wielu jeźdźców reaguje w
nieodpowiednim momencie i bez odpowiedniego wcześniejszego przygotowania. Koń w
takiej sytuacji zwykle nie ma pojęcia, o co jeździec będzie go prosił, a więc
nie jest w stanie przygotować się do następnego ruchu, o który może zostać
poproszony już w kolejnym kroku.
Większość jeźdźców najczęściej zaskakuje swoje konie, a wtedy przy każdym
skręcie, wolcie i przejściu ich równowaga ulega zaburzeniu. W odpowiedzi
zdezorientowany koń zazwyczaj podnosi głowę lub odwraca ją w przeciwną stronę.
Większości nieporozumień na linii koń - jeździec można uniknąć dzięki
zrozumieniu prawideł biomechaniki ruchu konia oraz nauczeniu się, jak
korzystając z tej wiedzy właściwie wpływać na konia i komunikować się z nim.
Jestem przekonany, że książka Karin Blignault z pewnością wychodzi naprzeciw tym
niezwykle ważnym w jeździectwie zagadnieniom.
Prof. dr hab. Sławomir Pietrzak
Kierownik Pracowni Jeździectwa
Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Biomechanika to nauka łącząca działy fizyki i biologii, zajmująca się ruchem w
odniesieniu do żywych organizmów.
Przyczynami ruchu żywego organizmu są siły zewnętrzne - siła grawitacji
(ciężkości) i siły wewnętrzne - siła mięśni.
Skutkiem działania tych sił jest zmiana położenia całego organizmu lub jego
części, lub jego odkształcenie.
W życiu codziennym przechodzimy nad tymi "oczywistościami" nie zastanawiając się
nad szczegółami funkcjonowania ruchowego naszego ciała, a także ciała naszego
partnera w jeździectwie - konia.
Tą wiedzę w odniesieniu do koni, przekazuje nam w swojej książce Karin Blignault.
Gdzie powstaje ruch, jak się odbywa, co go zaburza i w końcu jaki jest wpływ
jeźdźca na dany ruch.
To książka o racjonalnej komunikacji z koniem, o porozumieniu opartym na
znajomości zasad fizjologii i biomechaniki ruchu. Autorka podaje w sposób
uporządkowany i przejrzysty definicje z zakresu biomechaniki oraz opisuje
biomechanikę poszczególnych ruchów konia.
"Konie robią to co robią. Jeśli chcemy, by zrobiły to, czego od nich oczekujemy,
musimy dotrzeć do nich z naszym przekazem za pomocą metody, która nie powoduje
zaburzenia ich równowagi i którą od razu zrozumieją. Na nas spoczywa
odpowiedzialność za to, czy nam się to uda" (Karin Blignault).
To niezmiernie praktyczny i przystępny podręcznik przede wszystkim dla
szkoleniowców i jeźdźców. Pisany językiem zrozumiałym dla osób mniej i bardziej
zaawansowanych jeździecko. Wiele bezcennych informacji jest skierowanych do osób
zajmujących się sędziowaniem.
Tą książkę chciałoby się przeczytać jednym tchem, ale się nie da. Trzeba ją
studiować. Regułą musi być wracanie do wcześniej przeczytanych ustępów, a kilka
zdań z rozdziału może być treścią wielu treningów.
Wierzę, że wprowadzenie tego tytułu do Państwa bibliotek zawodowych, ułatwi
porozumienie z koniem i przyczyni się do skrócenia czasu osiągnięcia satysfakcji
w pracy z koniem i sukcesów sportowych.
Janusz
Okoński
Komisja
Weterynaryjna PZJ
|