Pat Bateman jest maklerem, nosi złoty zegarek, korzysta z najdroższych kosmetyków, jest wysportowany i rześki. Prywatnie lubi słuchać muzyki z lat 80. oraz interesują go biografie seryjnych zabójców ("Wiesz jak się nazywał pierwszy pies Toda Bundy'ego? Lassie!"). Po godzinach zaś staje się postrachem miasta... Film Mary Harron stanowi adaptację bestsellerowej powieści Breta Eastona Ellisa. Gdy ukazała się na rynku amerykańskim, wzbudziła powszechne oburzenie naturalizmem opisów. W filmie wszystko to zostało oczywiście złagodzone, lecz przesłanie pozostało zbliżone. American Psycho można rozumieć na wiele sposobów, ale najbardziej rozsądne wydaje się podejście, że film pokazuje ostateczną fazę cywilizacji konsumpcyjnej, która zaczyna zjadać własny ogon. Bateman stopniowo popada w szaleństwo, zaś rzeczywistość zaczyna mu się zlewać z fikcją. Z zewnątrz, na przykład przez swoją sekretarkę postrzegany jest jako zapracowany biznesmen, udaje mu się także wyprowadzić natrętnego detektywa, który zaczyna wnikać w jego życie prywatne. Najlepszą sceną filmu jest prezentacja wizytówek, podczas której pracownicy wielkich korporacji licytują się, która czcionka i rozkład liter są lepsze. American Psycho w niesamowicie zjadliwy sposób parodiuje korporacyjne życie oraz rytuały ubranych w nieskazitelne garnitury biznesmenów.



Dodatki: reportaż z planu filmowego, wyodrębniona ścieżka dźwiękowa, filmografie aktorów i reżysera, zwiastun.