ALICE IN CHAINS - "Dirt" bez wątpienia zasługuje na miano albumu kultowego, mimo iż kapela ta pozostała w cieniu Nirvany czy też Pearl Jam. A szkoda, bo przecież niczego im nie brakuje: charyzmatyczny wokalista Layne Staley nadał zespołowi niepowtarzalne brzmienie, gitarzysta Jerry Cantrell to niesamowicie uzdolniony kopmozytor, do tego dochodzą jeszcze wysokie umiejętności techniczne, co w muzyce grunge' owej nie jest takie oczywiste. Płyta przesycona jest bólem i cierpieniem, co szczególnie podkreślają partie wokalne Staleya oraz dużo gitarowych dysonansów (np. w "Sickman", czy też "Hate to feel"). To właśnie na tym albumie "Alicja" zagrała swoje cztery najgenialniejsze kompozycje, czyli "Angry Chair", "Rooster", "Down in a Hole" i "Would?", które na stałe weszły do kanonu muzyki z Seattle. Pomimo moich zachwytów, album ten nie jest łatwy w odbiorze, nie rzuca na kolana od razu - chłopaki z "Alice in Chains" mają skłonności do przynudzania i tylko odpowiednie nastawienie, pozwala w pełni wsłuchać się w ich muzykę.