"Mieszcząca w sobie obie strony, sposób pisania i sposób czytania, praktyka alegoryczna daleko wykracza poza retorykę i trudno ją zmieścić w kategoriach opisowych. Różny jest jej status i różne miejsce w świadomości kulturowej i, oczywiście, literackiej poszczególnych epok. Rzeczą charakterystyczną są wyraziste a zmienne - od apologii do potępienia i z powrotem - nacechowania wartościujące samego terminu oraz różne, czasem wręcz wykluczające definicje, które ową zmienność odzwierciedlają".