| Tytuł: | Let There Be Rock
|
| Wykonawca: | AC/DC |
| Nośnik: | CD Digipack
|
| Dystrybucja: | Sony Music
|
| Rok: | 2003 |
| Nr katalogowy: | [zasłonięte]51076 |
Opis:"Let There Be Rock", to pierwsza próba rozliczenia się grupy ze swoimi dokonaniami. Było tak: dotychczas wypracowywali elemeny, wlasnego stylu, wlasnej wizji grania blues-rocka. Ta płyta to przypieczętowanie dotychczasowych poszukiwań i inspiracji. Jednak nawet dzisiaj, choć od jej wydania minęło niemal 30 lat, płyta zachwyca, porywa, urzeka. To co na pewno się zmieniło, to ogólne zaostrzenie grania. "Let There Be Rock", to płyta szalenie "głośna", tryby maszyny zwanej AC/DC buchają pełną parą. To tłumaczy dlaczego podczas nagrywania tego własnie krążka, Angusowi zapalił się wzmacniacz. Miał prawo. Od początku jest ostro i dynamicznie. "Go Down", to taki niby nie wyróżniający się kawałek, a jednak po przesłuchaniu, chce się do niego wrócić. Fajna, naprawdę fajna sprawa, szczególnie uroczo obsceniczny wokal Scott'a w ostatniej zwrotce. "Dog Eat Dog", dzięki bardziej urozmaiconej rytmice fajnie podkręca klimat. Podkręca, bo potem następuje tytułowy kawałek, zilustrowany zresztą później genialnym videoklipem, jednym z pierwszych w dorobku grupy. Sam utwór jest napędzany przez sekcję rytmiczną, a gdy Scott wykrzykuje świętokradczo: "Niechaj stanie się ROCK", do tej pędzącej maszyny włacza się Angus, ze swoimi na pozór niedbałymi zagrywkami. Tak jest jednak tylko do czasu, w ostatniej zwrotce, od samego początku obecny jest już Malcolm powielający przewodni riff, a potem następuje już szaleńcza, rock'n rollow'a jazda, gdzie króluje szalejący na Gibsonie Angus i wnet doprpwadza do wybuchowego finału. "Bad Boy Boogie", to kolejna solidna dawka tego, co w AC/DC najlepsze. Ta wersja jest lepsza i ostrzejsza od tej późniejszej, z "If You Want Blood...", gdzie niepotrzebnie rozrosła się aż do 8 minut. Dalej, mamy chwilę oddechu, w postaci bluesa "Crapsody In Blue", chyba, że posiada się wersję amerykańską, która zawiera "Problem Child". Kolejny, niesłusznie dziś zapomniany, niemal autobiograficzny kawałek Scott'a "Overdose", z klimatycznym, wprowadzającym swoistą dramaturgię prologiem. Już sam tytuł mówi, że piosenka traktuje o "odlotowych" przygodach frontman'a. "Hell Ain't A Bad Place To Be", to z kolei niewyróżniający się jakos szczególnie, typowy aż zanadto dla nich numer. Natomiast na koniec zostawili najlepsze, w zasadzie jeden z największych przebojów z czasów Scott'a: "Whole Lotta Rosie", nieco przewrotnie nawiązuje do zeppelinowskiego "Whole Lotta Love". Sam utwór opatrzony jest motorycznym, rock'n rollowym riffem, który stał się wkrótce jednym z najbardziej znanych. I znów, tak jak w przypadku numeru tytułowego, wersja studyjna przerasta koncertową, ale tym razem dlatrego, że jest dłuższa. Głos Scott'a zaczyna ginąć w nawałnicy gitarowej młodszego Young'a, który znów w godny podziwu sposób doprowadza do bardzo wybuchowego, ale przemyślanego melodyjnie finału. I tak kończy się ta wyjątkowa płyta, którą sami muzycy do dziś stawiają na pierwszym miejscu. Słuchając płyty można ich zrozumieć...
[recenzja: Gohan, nuta.pl]
Tracklista:
1. Go Down
2. Dog Eat Dog
3. Let There Be Rock
4. Bad Boy Boogie
5. Problem Child
6. Overdose
7. Hell Ain't A Bad Place To Be
8. Whole Lotta Rosie
Koszt wysyłki jest jednorazowy bez względu na ilość zakupionych płyt.
przesyłka list polecony priorytet
wpłata, przelew na konto
8zł
płatność przy odbiorze
18zł
przesyłka kurierska UPS
wpłata, przelew na konto
16zł
płatność przy odbiorze
25zł
*przy zakupie powyżej 3szt. koszt wysyłki może być wyższy
