Aśwaghosza, skr. Aśvaghoṣa (ur. 80?, zm. 150 n.e.?) – indyjski filozof-poeta. Uważa się, że był pierwszym dramaturgiem sanskryckim. Jest też uznawany za największego, po Kalidasie poetę indyjskiego. Aśwaghosza spopularyzował dworski styl poezji epickiej kavya (skr. kāvya). Najdawniejsze teksty poezji kavya, które przetrwały do dzisiaj, są jego autorstwa. Aśwaghosza był z początku studentem niebuddyjskich nauk, ale przegrywając debatę z Parśvą (Pārśva) nawrócił się na buddyzm. Z dzieł poetyckich Aśwaghoszy wysuwają się na czoło dwa utwory epickie, Buddhaczárita6 i Saundarananda, okre-
ślone w samychże tytułach jako mahakawja, tzn. dosłownie „wielkie poematy”. Tak się nazywał gatunek literacki, który my mianujemy epopeją artystyczną czyli dworską, bo uprawianą przez wykwintnych artystów ze sfer dworskich. Buddhaczaritamahakawja znaczy zatem „Wielki poemat o życiu i dziełach Buddhy”, a Saundaranandamahakawja „Wielki poemat o pięknym Nandzie”. W niniejzej książce znajdziemy obszerne fragmenty: WIELKIEGO POEMATU O ŻYCIU I CZYNACH BUDDHY oraz WIELKIEGO POEMATU O PIĘKNYM NANDZIE.

Autor: Aśwaghosza
Przełożył i opracował: Andrzej Gawroński
Seria: BIBLIOTEKA ORIENTALNA, Nr 1
Oprawa: miękka
Format: 14,50 x 20,50
Ilość stron: 78
ISBN: 978–83–62661–29–9