|
Konta bankowe
|
| Numer |
58 1680 [zasłonięte] 1[zasłonięte]2480000 [zasłonięte] 146643 |
| Bank |
INVEST BANK |
| Dane |
FH Jacek Semeniuk, ul. Bema 34, 08-110 SIEDLCE |
|
Ważne informacje
|
|
Niezależnie od ilości zakupionych nośników -
KOSZT WYSYŁKI
JEST JEDNORAZOWY !!!
Koszty wysyłki nie są moim dochodem i zostały skalkulowane w nastepujący sposób:
opłata pocztowa + bezpieczne opakowanie na czas doręczenia zakupów do klienta.
Za pobraniem (dla użytkowników posiadajacych poniżej 10ciu komentarzy) wysyłamy
po uprzednim kontakcie tel. 692[zasłonięte]431
Do towaru zawsze załączamy paragon fiskalny a w przypadku życzenia sobie FV prosimy
o podanie niezbędnych danych wraz z nr nip
|
|
Adres do odbioru osobistego
|
|
Sklep Muzyczny
AUDIO MAX
ul. Sienkiewicza 41
08-110 SIEDLCE
|
|
"Muzyka uspokaja umysł,
ułatwia wzlot myśli,
a gdy trzeba, pobudza do walki."
Ałła Borisowna Pugaczowa (Алла Борисовна Пугачёва), (ur. 15 kwietnia 1949 w Moskwie) - rosyjska piosenkarka, kompozytorka, aktorka, autorka tekstów, reżyser i producent muzyczny.
Ukończyła wydział dyrygentury chóralnej Szkoły Muzycznej im. M. Ippolitowa-Iwanowa w Moskwie oraz wydział reżyserii estradowej w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej im. A. Łunaczarskiego w Moskwie (1981).
W 1975 roku otrzymała Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu Piosenki "Złoty Orfeusz" w Słonecznym Brzegu za interpretację piosenki Arlekino. Grand Prix prestiżowego socjalistycznego festiwalu otwierało możliwość wydania płyty w monopolowej wówczas radzieckiej wytwórni „Melodia”. Wydany w 1975 roku winylowy krążek z 3 nagranymi przez A.Pugaczową piosenkami stał się kultową sensacją w ZSRR. Jaskrawa odmienność stylu wykonawczego Pugaczowej wobec dotychczasowych standardów radzieckiej estrady wywołała niesłychany rezonans wśród publiczności. „Arlekino” utorowała sobie drogę do radia, piosenkarka pojawiła się w telewizji, a singel „Ałła Pugaczowa” sprzedano w nakładzie ponad 15 mln, co jest porównywalne ze światowymi rekordami w tej dziedzinie.
W 1978 wykonywaną przez P. piosenkę Wsio mogut koroli nagrodzono Grand Prix II Festiwalu Interwizji w Sopocie. Jednocześnie wokalistka zbierała pochwały za główną rolę w filmie muz. Żenszczina, kotoraja pojot (reż. A. Orłow), do którego skomponowała muzykę i kilka piosenek.
Od początku lat 80. stała się w ZSRR obiektem swoistego kultu. Poświęciła się wówczas także pracy kompozytorskiej, tworząc wiele sławnych piosenek, zwłaszcza we współpracy z poetą Ilją Rieznikiem. Od 1985 zwróciła się ku muzyce rockowej. W 1997 reprezentowała Rosję na konkursie Eurowizji w Dublinie. W 1998 roku zaprezentowała jubileuszowy program Izbrannoje. Występowała z koncertami w większości krajów europejskich, także w USA, Izraelu i Indiach. Jest m. in. laureatką przyznawanego przez International Biographical Centre w Cambridge imiennego medalu 2000 Outstanding Musicians, nagród w plebiscytach popularności. Szacuje się, że płyty Pugaczowej osiągnęły na całym świecie łączny nakład 250 mln egzemplarzy, co stawia ją w gronie absolutnych liderów światowego show-biznesu.
Słynne były też wielokrotne małżeństwa i rozwody piosenkarki (kolejni mężowie to: Mykołas Orbakas (1[zasłonięte]969-19) z tego związku urodziła się jedyna córka Pugaczowej- Kristina Orbakaite, również piosenkarka; Aleksandr Stefanowicz (1[zasłonięte]976-19); Jewgienij Bołdin (1[zasłonięte]985-19) i dwukrotnie młodszy od niej Filip Kirkorow (1[zasłonięte]994-20)). Pugaczowa należy do najbogatszych Rosjan, pod swoim nazwiskiem produkuje perfumy, buty i odzież. Znana również z poddania się licznym i udanym operacjom plastycznym.
Pugaczowa dysponuje głosem o rozpiętości ponad 3 oktaw (sopran - kontralt) i charakterystycznej barwie z chrypką. Wykształciła swoisty styl interpretacji, z pogranicza piosenki aktorskiej i rockowej, prezentowany w ramach konceptualnych widowisk estradowych: teatru piosenki. Wybrane piosenki: Robot (1965), Arlekino (1975), Wsio mogut koroli (1977), Nie otriekajutsia lubia (1977), Maestro (1981), Starinnyje czasy (1981), Priszła i goworiu (1985), Allo (1988), Lubow pochożaja na son (1994), Primadonna (1997). Ałła Borisowna Pugaczowa (Алла Борисовна Пугачёва), (ur. 15 kwietnia 1949 w Moskwie) - rosyjska piosenkarka, kompozytorka, aktorka, autorka tekstów, reżyser i producent muzyczny.
Ukończyła wydział dyrygentury chóralnej Szkoły Muzycznej im. M. Ippolitowa-Iwanowa w Moskwie oraz wydział reżyserii estradowej w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej im. A. Łunaczarskiego w Moskwie (1981).
W 1975 roku otrzymała Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu Piosenki "Złoty Orfeusz" w Słonecznym Brzegu za interpretację piosenki Arlekino. Grand Prix prestiżowego socjalistycznego festiwalu otwierało możliwość wydania płyty w monopolowej wówczas radzieckiej wytwórni „Melodia”. Wydany w 1975 roku winylowy krążek z 3 nagranymi przez A.Pugaczową piosenkami stał się kultową sensacją w ZSRR. Jaskrawa odmienność stylu wykonawczego Pugaczowej wobec dotychczasowych standardów radzieckiej estrady wywołała niesłychany rezonans wśród publiczności. „Arlekino” utorowała sobie drogę do radia, piosenkarka pojawiła się w telewizji, a singel „Ałła Pugaczowa” sprzedano w nakładzie ponad 15 mln, co jest porównywalne ze światowymi rekordami w tej dziedzinie.
W 1978 wykonywaną przez P. piosenkę Wsio mogut koroli nagrodzono Grand Prix II Festiwalu Interwizji w Sopocie. Jednocześnie wokalistka zbierała pochwały za główną rolę w filmie muz. Żenszczina, kotoraja pojot (reż. A. Orłow), do którego skomponowała muzykę i kilka piosenek.
Od początku lat 80. stała się w ZSRR obiektem swoistego kultu. Poświęciła się wówczas także pracy kompozytorskiej, tworząc wiele sławnych piosenek, zwłaszcza we współpracy z poetą Ilją Rieznikiem. Od 1985 zwróciła się ku muzyce rockowej. W 1997 reprezentowała Rosję na konkursie Eurowizji w Dublinie. W 1998 roku zaprezentowała jubileuszowy program Izbrannoje. Występowała z koncertami w większości krajów europejskich, także w USA, Izraelu i Indiach. Jest m. in. laureatką przyznawanego przez International Biographical Centre w Cambridge imiennego medalu 2000 Outstanding Musicians, nagród w plebiscytach popularności. Szacuje się, że płyty Pugaczowej osiągnęły na całym świecie łączny nakład 250 mln egzemplarzy, co stawia ją w gronie absolutnych liderów światowego show-biznesu.
Słynne były też wielokrotne małżeństwa i rozwody piosenkarki (kolejni mężowie to: Mykołas Orbakas (1[zasłonięte]969-19) z tego związku urodziła się jedyna córka Pugaczowej- Kristina Orbakaite, również piosenkarka; Aleksandr Stefanowicz (1[zasłonięte]976-19); Jewgienij Bołdin (1[zasłonięte]985-19) i dwukrotnie młodszy od niej Filip Kirkorow (1[zasłonięte]994-20)). Pugaczowa należy do najbogatszych Rosjan, pod swoim nazwiskiem produkuje perfumy, buty i odzież. Znana również z poddania się licznym i udanym operacjom plastycznym.
Pugaczowa dysponuje głosem o rozpiętości ponad 3 oktaw (sopran - kontralt) i charakterystycznej barwie z chrypką. Wykształciła swoisty styl interpretacji, z pogranicza piosenki aktorskiej i rockowej, prezentowany w ramach konceptualnych widowisk estradowych: teatru piosenki. Wybrane piosenki: Robot (1965), Arlekino (1975), Wsio mogut koroli (1977), Nie otriekajutsia lubia (1977), Maestro (1981), Starinnyje czasy (1981), Priszła i goworiu (1985), Allo (1988), Lubow pochożaja na son (1994), Primadonna (1997).
U T W O R Y :
CD
1. Arlekino
2. Mołodoj czełowiek
3. Ozero nadieżdy
4. Prosti powier
5. Dwie zwiozdy
6. Osiennij pocełuj
7. Korallowyje busy
8. Mnie nrawitsa
9. Bieglec
10. Rasskazitie pticy
11. Sto druziej
12. Dierży mienia sołominka
13. Ajsberg
14. Ja tiebia pocełowała
15. Koroliewa
Tytuł: GRAND COLLECTION
Nośnik: CD
Data wydania: 20001
| Zapraszamy na nasze aukcje |
|
|
|
|
