Popularna monografia 7 Dywizji Pancernej Wehrmachtu, zwanej ''Dywizją duchów'' (niem. Gespensterdivision). Przydomek ów zyskała podczas kampanii francuskiej, kiedy to dowodzona przez gen. Erwina Rommla błyskawicznie przemieszczała się w głąb zajmowanych przez Wehrmacht terytoriów. W efekcie nawet niemieckie dowództwo miało kłopoty z określeniem miejsca jej położenia. W roku 1941, będąc jednostką bojową 3. Grupy Pancernej (Grupa Armii ''Środek''), uczestniczyła w ataku na zSRR. Rok później została przerzucona do Francji i włączona do sił zajmujących jej dotychczas nie okupowaną część. Od grudnia tego roku do sierpnia 1944 r., wchodząc w skład 1 Armii Pancernej (Grupa Armii ''Don''), ponownie walczyła na froncie wschodnim.

19 Dywizja Pancerna Wehrmachtu w latach 1[zasłonięte]941-19 uczestniczyła w wielkich bitwach kampanii rosyjskiej. W decydujących dniach roku 1941 stała u wrót Moskwy, uczestniczyła w próbie ratowania 6. Armii gen. Paulusa okrążonej pod Stalingradem, wykorzystano ją też do pacyfikacji Powstania Warszawskiego, potem próbowała powstrzymać nacierających Rosjan na Górnym Śląsku, w Czechach i na Morawach. Jej dowództwo postanowiło utrwalić na taśmie wszystkie działania bojowe, powierzając to zadanie wachmistrzowi Schnute z 6. pułku artylerii. Wachmistrz rozkaz wykonał. z ogromnej liczby zrobionych przez niego zdjęć nie wszystkie jednak ocalały. Wiele negatywów przepadło podczas nalotu na Magdeburg, inne w atakach na pociągi towarowe wiozące pocztę polową.