ŚW ELŻBIETA OK 1910

*

Elżbieta z Turyngii zwana takze Elżbietą Węgierską (ur. 1207 w Pozsony lub w Sárospatak na Węgrzech, zm. 17 listopada 1231 w Marburgu). Była corka króla węgierskiego - Andrzeja II z dynastii Arpadów, i Gertrudy z Meran (siostry św. Jadwigi Śląskiej i Agnieszki, królowej Francji). W wieku 4 lat ówczesnym zwyczajem została zaręczona z Ludwikiem IV, synem Hermana, hrabiego-palatyna saskiego i landgrafa Turyngii. Udała się wtedy do Turyngii i zamieszkała na zamku w Wartburgu. Ślub obojga odbył się dopiero w 10 lat potem, kiedy Elżbieta miała zaledwie 14 lat. W następnych latach urodziła troje dzieci. Po 6 latach w 1227 r. jej mąż zmarł podczas wyprawy krzyżowej do Ziemi Świętej. Elżbieta odsunęła się wtedy od życia dworskiego, opuściła zamek w Wartburgu, przeniosła się do Eisenach, a następnie do Marburga, gdzie przyjęła kierownictwo duchowe ascetycznego mnicha i zarazem inkwizytora, Konrada z Marburga. W 1228 r. złożyła śluby jako jedna z pierwszych tercjarek franciszkańskich. Oddała się całkowicie wychowywaniu dzieci, modlitwie, pokucie i uczynkom miłosierdzia. Sprowadziła z rodzinnych Węgier do Turyngii zakonników św. Łazarza. W Marburgu ufundowała przytułek dla opuszczonych, gdzie codziennie posługiwała ubogim, prowadząc jednocześnie bardzo surowy tryb życia. Jednak taki styl życia silnie osłabił jej organizm, śmierć nastąpiła w nocy z 16 na 17 listopada 1231 roku. Sława jej świętości była tak wielka, że jej grób zaraz po jej śmierci stał się celem licznych pielgrzymek. Została ogłoszona świętą przez papieża Grzegorza IX 27 maja 1235 r.
Patronka zakonu elżbietanek i patronka milosierdzia chrzescijanskiego.
Według legendy, Elżbietę wychodzącą z zamku wartburskiego z ukrytą pod płaszczem żywnością dla biednych spotkał mąż, a widząc, że niesie cos ukrytego, z ciekawości odsłonił jej płaszcz, lecz zamiast żywności zobaczył, pomimo zimowej pory, wiązankę róż. Kiedy natomiast św. Elżbieta jest przedstawiona w stroju tercjarki franciszkańskiej, to zazwyczaj obmywa chorych lub trędowatych, albo też daje biednym odzież lub pieniadze. Niekiedy występuje również z koszem napełnionym chlebem lub rybami wraz z dzbanem, z którego nalewa biednym napój, przy jej zaś stopach widzi się niekiedy pochylonego i owrzodzonego żebraka, któremu daje wsparcie.

*

AKCEPTUJĘ WYŁĄCZNIE BEZPOŚREDNIE WPŁATY NA MOJE KONTO, NR KONTA JEST ZAMIESZCZONY W POWIADOMIENIU O WYGRANEJ.