W Luksorze jest jeszcze ciemno i chłodno, ale rozgwieżdżone niebo zapowiada piękny ranek. Nie ma wiatru i panuje przejmująca cisza. Spoglądam na swojego przyjaciela Marka Linza i towarzyszącego nam tłumacza Gamala Szafika. Oni patrzą na mnie i również milczą. Być może właśnie nam się udało. Wygląda na to, że długo pielęgnowane marzenie niedługo się spełni, ale nie potrafię się tym cieszyć, jes zcze nie teraz, kiedy w każdej chwili coś albo ktoś może przełamać ten czar