RZYM I JEROZOLIMA
Opowiada on burzliwe dzieje Palestyny od 65 r. p.n.e., gdy Rzymianie stanęli u jej granic, do 70 r. n.e. - roku zdobycia Jerozolimy po okrutnej wojnie ze zbuntowanymi Żydami. [...] "Rzym i Jerozolima" podejmuje opowiadanie od wymuszonego samobójstwa Nerona. Autor zgodnie z tytułem przedstawia nam wypadki równolegle w stolicy imperium i na terenie Palestyny
TYTUS I BERENIKA
Dzieje tytułowej pary bohaterów, przyszłego cesarza rzymskiego Tytusa, syna Wespazjana, i prawnuczki Heroda, księżniczki judejskiej Bereniki - dzieje miłości to tylko motyw przewodni tej książki Aleksandra Krawczuka. Ich spotkania, zawiązujące się między nimi uczucie, sybolizują jakby zetknięcie się dwóch światów, Zachodu i Wschodu, które jest właściwym tematej tej historycznej opowieści
NERON
"Quo Vadis" Sienkiewicza Neron przedstawiony został jako sadystyczny błazen, bezwzględny tyran i pozbawiony dobrego smaku utracjusz. Dla wielu współczesnych jawi się nieludzkim amalgamatem głupoty, groteskowego eskapizmu i nieudolnej tyranii, której karykaturalne zwieńczenie stanowiło samobójstwo w upokorzeniu i trwodze. Czy za ukonstytuowanym na przekazach literackich wizerunkiem szalonego potwora, grającego na lutni ponad płonącym miastem utajony jest człowiek, który zapomniany został przez historię? Czy był on tylko komediantem, szaleńcem, tchórzliwym głupcem, czy też skutecznym władcą, przez czternaście lat racjonalnie zarządzającym wielkim imperium, utalentowanym artystą i łaskawym suwerenem o opinii zabarwionej przez idiosynkrazje jego oponentów? Aleksander Krawczuk, znany historyk dziejów starożytnych i eseista, podsuwa nam pewne odpowiedzi
KLEOPATRA
Książka ta nie jest powieścią o ostatniej królowej Egiptu, jakich już tyle napisano. Jest po prostu historyczną relacją, ściśle i wiernie podającą tylko to, co przekazały źródła. O Kleopatrze jako kobiecie mówią one raczej niewiele; znakomicie natomiast charakteryzują epokę oraz szereg ciekawych postaci, z którymi królowa stykała się w sytuacjach bardzo dramatycznych. Choć książka wystrzega się wszelkich ubarwień, tragizm losów Kleopatry - wielkość ambicji i nikłość środków politycznych - występuje z całą ostrością. Jednakże słabość państwa była spadkiem po poprzednich generacjach władców, a zwłaszcza po ojcu Kleopatry; za jego też panowania w sprawy Egiptu po raz pierwszy bezpośrednio wkroczyli ludzie, którzy później mieli odegrać tak decydującą rolę w życiu królowej: Cezar i Antoniusz. Toteż opowieść należy rozpocząć od przedstawienia dziwnych przypadków króla Ptolemeusza z przydomkiem Fletnista
