Wydawnictwo - WSPWS
Rok - 2012
Stron - 232 KREDA
Oprawa - TWARDA
Format - A4

STAN - NOWA

Szytno leży na granicy Pojezierza Olsztyńskiego i Mrągowskiego, co sprawia, że — ze względu na walory turystyczne — miasto jest tłumnie odwiedzane, szczególnie latem. Jest ośrodkiem administracyjnym — siedzibą władz gminy i powiatu; umiejscowiły się tu również przedsiębiorstwa różnych branż. Obecnie jego „znakiem firmowym" jest jednak Wyższa Szkoła Policji, którą ze Szczytnem kojarzą nie tylko funkcjonariusze tej służby, ale również osoby nigdy nienoszące munduru tej formacji.
Szczytno stało się siedzibą szkoły o profilu milicyjnym jesienią 1954 r. Od tego czasu status tej placówki ulegał wielokrotnym modyfikacjom. Do 1990 r. była ona szkołą kształcącą funkcjonariuszy na potrzeby Milicji Obywatelskiej. Wraz z zapoczątkowaną w tym czasie transformacją ustrojową i przebudową resortu spraw wewnętrznych, stała się uczelnią kształcącą funkcjonariuszy nowej formacji — Policji. Zmieniał się też jej status w systemie szkolnictwa. Początkowo była ośrodkiem szkoleniowym, by później stać się szkołą oficerską, a od 1972 r. wyższą szkołą oficerską, co w ówczesnych uwarunkowaniach i rozwiązaniach prawnych oznaczało, że weszła w system szkolnictwa wyższego. Używając dzisiejszej siatki pojęciowej, można powiedzieć, że stała się uczelnią uprawnioną do prowadzenia studiów zawodowych na poziomie licencjatu.
W ciągu 40 lat szczycieńska Uczelnia, oprócz zmiany nazwy, zdecydowanie umocniła swój akademicki status. Jest placówką podlegającą nie tylko — jak uprzednio — komendantowi głównemu Policji i ministrowi spraw wewnętrznych, lecz także ministrowi szkolnictwa wyższego. Posiada prawo nadawania stopni licencjata, magistra oraz doktora nauk o bezpieczeństwie. Prowadzi studia dostępne dla policjantów oraz wszystkich, którzy z sukcesem zakończą postępowanie kwalifikacyjne. Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie stała się Uczelnią otwartą, respektującą reguły obowiązujące w szkolnictwie wyższym.
Powstanie oddawanej do rąk Czytelników pracy zostało zainspirowane wspomnianą czterdziestą rocznicą uzyskania przez szczycieńska placówkę statusu szkoły wyższej i wynikło z naturalnej chęci prześledzenia i zanalizowania jej ewolucji w tym okresie. Wydaje się to tym bardziej zasadne, że Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie, mimo że jest miejscem pracy dla nauczycieli akademickich, nie była z ich strony przedmiotem szczególnego zainteresowania badawczego. W ciągu owych 40 lat ukazały się bowiem zaledwie dwie prace będące próbą dokonania przysłowiowego bilansu przebytej drogi. Pierwsza z nich — z 1995 r. — dotyczyła wąskiego wycinka czasu, bo zaledwie pierwszych pięciu lat funkcjonowania placówki pod nazwą Wyższej Szkoły Policji1. Druga publikacja — również o charakterze jubileuszowym — przypomniała dzieje Szkoły od jej powstania, została bowiem przygotowana i wydana dla upamiętnienia 50-lecia szkolnictwa policyjnego w Szczytnie2. Trzecią pracą, której nie można pominąć w tym wykazie, różniącą się jednak od poprzednich intencją przygotowania, jest rozprawa doktorska