 |
k00572
|
|
|
Witam na mojej aukcji.
Przed przystąpieniem do licytacji proszę zapoznać się z jej zasadami na stronie O mnie
Przedmiotem aukcji są używane książki:
| Tytuł: |
3 foldery: Katedra na Wawelu, Pałac w Kielcach, Odsiecz wiedeńska 1683 (z wystawy) |
| Autorzy: |
- |
| Wydawnictwo: |
różne () |
Wydanie: |
b.d. (1973) |
| Nakład: |
16150 |
Ilość stron: |
64 |
Waga: |
136 g |
| Stan książki: |
dobry (-) |
Format: |
14,0 x 21,0 cm |
Okładka: |
miękka |
| Stan okładki: |
dobry (-), okładka "Katedry na Wawelu" z niewielkimi śladami przetarć, okładka "Pałacu w Kielcach" ze śladami przetarć i zagięć, lekko pożołkła, okładka "Odsieczy wiedeńskiej 1683" z niewielkimi śladami zagięć i przetarć na |
| Stan kartek: |
czyste, w oryginalnym kolorze ("Katedra na Wawelu"), lekko pożółkłe ("Pałac w Kielcach"), białe ("Odsiecz wiedeńska 1683"). |
Zestaw trzech folderów prezentujących wybitne obiekty architektoniczne w Polsce, jakimi są Katedra na Wawelu oraz Pałac Biskupów Krakowskich w Kielcach, oraz trzeci- opisujący wystawę "Odsiecz wiedeńska 1683", zorganizowaną na Zamku Królewskim na Wawelu w trzechsetną rocznicę bitwy w 1983 r.
1. Katedra na Wawelu
Wydawnictwo: Interpress, 1983, w formie rozkładanego folderu, wymiary: 14,0 x 21,0 cm (złożony) - 55,5 x 42,0 cm (po rozłożeniu), stan dobry.
Folder zawiera 13 kolorowych zdjęć dobrej jakości:
- Kaplica Zygmuntowska, 1519-31
- Krypta Św. Leonarda, ok. 1118
- Sarkofag Kazimierza Wielkiego, 1370
- Ornat z fundacji wojewody Piotra Kmity, ok. 1504
- Tryptyk ołtarzowy w Kaplicy Zygmuntowskiej - otwarty, 1513-38
- Nagrobek Anny Jagiellonki, 1596
- Puszka-relikwiarz na głowę św. Stanisława, 1504
- Mauzoleum ostatnich Jagiellonów - Zygmunta Starego (1548) i Zygmunta Augusta (1572)
- Katedra - widok ogólny od strony dziedzińska
- Prezbiterium z widokiem na ołtarz główny
- Srebrna trumna-relikwiarz św. Stanisława, 1669-71
- Puszka-relikwiarz na głowę św. Floriana, 1412-61
- Krucyfiks królowej Jadwigi, k. XVI w.
Królewska katedra na Wawelu pod wezwaniem Św. Św. Wacława i Stanisława ma dla polskiej kultury znaczenie olbrzymie. Jest szczególnym miejscem, gdzie od wieków koronowano królów, a po śmierci prochy ich składano w jej podziemiach. W latach niewoli (1[zasłonięte]795-19) urastała wraz z Wawelem do symbolu polskiego Akropolis, świątyni, której pomniki przemawiały do zwiedzających, pokazując wielkość Narodu, wyznaczając historyczną ciągłość pokoleń. Katedra była wówczas - podobnie jak dzisiaj - niemym monumentem narodowych dziejów.
Obecna katedra jest trzecią z rzędu stojącą na wawelskim wzgórzu. Biskupstwo krakowskie erygowano w roku 1000, a dopiero w roku 1925 podniesiono je do rangi arcybiskupstwa. Wkrótce po r. 1000, jeszcze za panowania Bolesława Chrobrego, mniej więcej około r. 1020 zaczęto budować pierwszą katedrę, której fragmenty przetrwały pod zachodnim skrzydłem zamku. (...)
Również w roku 1320 biskup Nanker rozpoczął budowę obecnej gotyckiej katedry, wykorzystując fragmenty poprzedniej świątyni. W r. 1346 konserwowano już część wschodnią: prezbiterium z ambitem (nawa obiegająca prezbiterium). Całość budowli - nawę główną, transept (nawa poprzeczna), nawy boczne - ukończono w r. 1364. Wtedy uroczyście 28 marca 1364 r. w obecności króla Kazimierza Wielkiego arcybiskup gnieźnieński Jarosław Bogoria Skotnicki konsekrował naszą katedrę. Jest ona budowlą bazylikową orientowaną z trzema wieżami, trój nawową z transeptem i prezbiterium otoczonym ambitem, który pierwotnie miał wysokość równą nawom bocznym; w trakcie budowy i później otoczono katedrę wieńcem kaplic, przebudowanych w ciągu następnych stuleci. Około r. 1679 podniesiono północne ramię ambitu, a pozostałą część podwyższył w latach 1[zasłonięte]713-17 architekt Kacper Bażanka, wykonując zlecenie biskupa Kazimierza Łubieńskiego.
W ten sposób powstał kościół, w którym każda epoka i styl przydawały niepośledniej wartości temu dziełu, a nazwiska mecenasów, królów, biskupów i kapituły krakowskiej obok imion twórców na trwałe weszły do dziejów kultury polskiej, stwarzając z katedry najwspanialszy w Polsce monument historyczno-artystyczny. (...)"
2. Pałac w Kielcach
Wydawnictwo: WOIT Kielce, 1973, nakład: 16150, 48 stron, stan dobry (-).
W folderze znajduje się 26 cz.b. zdjęć, ilustracji i reprodukcji prezentujących otoczenie, wygląd zewnętrzny oraz wnętrza i obiekty Pałacu Biskupów Krakowskich w Kielcach. Treść folderu jest w trzech językach: polskim, angielskim i niemieckim.
PAŁAC W KIELCACH
"Pałac kielecki, od dawna ceniony, jest jednym z najprzedniejszych pomników architektury polskiej. Zbudowany został z inicjatywy biskupa Jakuba Zadzika w 2. ćwierci XVII wieku na miejscu drewnianego, XVI-wiecznego dworu biskupa Piotra Tomickiego i przeznaczony na rezydencję biskupów krakowskich. Koszty budowy pokryto z dochodów diecezji.
Jakub Zadzik nie pochodził z rodziny szlacheckiej, co starannie ukrywał. Pieczętował się jednak herbem Korab, który kazał umieścić w wielu elementach dekoracyjnych pałacu. Ten skądinąd światły i rozumny człowiek doszedł za rządów króla Zygmunta III do wielu godności państwowych, których ukoronowaniem było otrzymanie w 1629 roku stanowiska kanclerza Królestwa Polskiego. Jako kierownik polityki zagranicznej prowadził w 1629 roku rokowania rozejmowe ze Szwedami w Altmarku, a za rządów Władysława IV doprowadził do zawarcia pokoju z Moskwą (1634) i długoletniego rozejmu ze Szwedami w Sztumskiej Wsi (1635). Wspomniane wydarzenia uwiecznione zostały na plafonie jednego z pokojów senatorskich. Na skutek nieporozumień z królem biskup Zadzik został w roku 1635 odsunięty od władzy, objął więc wakujące biskupstwo krakowskie. Nie utracił jednak całkowicie znaczenia, a król jeszcze często zasięgał jego rad. Te wpływy wykorzystał on m. in. doprowadzając do haniebnego kroku, jakim było potępienie arian na sejmie w roku 1638 (temat plafonu w jednej z sal, zwanej "pokojem biskupim"). (...)"
3. Odsiecz wiedeńska 1683
Wydawnictwo: Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu, Kraków, 1983, 24 strony, stan dobry (-).
W folderze znajdują się 24 zdjęcia kolorowe i cz.b., oraz plan sytuacyjny wystawy.
"Odsiecz wiedeńska jest obecnie przedmiotem studiów i wzmożonego zainteresowania szczególnie w dwóch krajach europejskich: Polsce i Austrii. Rezultatem ich są liczne publikacje naukowe i popularne oraz związane z tym wydarzeniem wystawy.
Wydaje się rzeczą uzasadnioną, aby przy okacji wawelskiej ekspozycji przypomnieć pokrótce historyczne tło faktów sprzed trzech stuleci, których przesłanki korzeniami swymi sięgają czasów Mahometa. Przyczynił się on do zjednoczenia plemion arabskich, stał się "natchnieniem" dla prowadzenia świętej wojny w imię Allacha, a tym samym do podbojów olbrzymich obszarów ziemi rozciągających się na zachodzie od półwyspu Pirenejskiego, poprzez północną Afrykę, kraje Bliskiego i Środkowego Wschodu, Azji południowej i środkowej aż po Chiny. (...)" |
Zdjęcia książki:
|
|
