Zapraszam
    Koszt przesyłki na terenie Polski jest stały, niezależnie od ilości kupionych płyt.

Wydawca: Polskie Nagrania PNCD 862 A/B
Rok nagrania/ wydania: 1973/ 2006


                           LUDOMIR RÓŻYCKI
             Pan Twardowski

 CD 1
Introdukcja
Akt I
Obraz I - Pracownia Twardowskiego
Obraz II - Dachy Krakowa
Obraz III - Olkusz
Obraz IV - Krzemionki

CD 2
Akt II
Obraz V - Rynek krakowski
Obraz VI - Duch Barbary
Obraz VII - Wschód
Obraz VIII - Karczma "Rzym"
Obraz IX - Apoteoza

 Libretto wg powieści J. I. Kraszewskiego "Mistrz Twardowski"
Chór Żeński i Orkiestra Teatru Wielkiego w Warszawie

Antoni Wicherek - dyrygent
Janina Ruśkiewicz - sopran
Bogdan Paprocki - tenor

Nagrania dokonano w 1973 roku w Teatrze Wielkim w Warszawie.

Ludomir Różycki -kompozytor, dyrygent i pedagog. Urodzony 18 września 1883 w Warszawie, zmarł 1 stycznia 1953 w Katowicach.
Studiował grę na fortepianie w klasie Aleksandra Michałowskiego, teorię u Gustawa Rogulskiego i Michała Biernackiego oraz kompozycję pod kierunkiem Zygmunta Noskowskiego w Instytucie Muzycznym w Warszawie, który ukończył w 1904 ze złotym medalem. W latach 1904-07 kontynuował studia kompozytorskie u Engelberta Humperdincka w Akademie der Künste w Berlinie.
Jako kompozytor zadebiutował scherzem symfonicznym Stańczyk op. 1 wykonanym w lutym 1904 w Filharmonii Warszawskiej pod batutą Emila Młynarskiego. W 1905, wspólnie z Karolem Szymanowskim, Grzegorzem Fitelbergiem i Apolinarym Szeluto, założył Spółkę Nakładową Młodych Kompozytorów Polskich - ugrupowanie działające do 1912 na rzecz promocji nowej muzyki polskiej za granicą. W 1907, po odrzuceniu propozycji objęcia stanowiska profesora Konserwatorium w Oslo, przeniósł się do Lwowa, gdzie przez 4 lata pracował jako dyrygent opery i prowadził klasę fortepianu w Konserwatorium Galicyjskim Towarzystwa Muzycznego. W 1912 zdobył I nagrodę za poemat symfoniczny Król Kofetua op. 24 na konkursie kompozytorskim zorganizowanym z okazji 10-lecia Filharmonii Warszawskiej. Od 1912 do 1918 przebywał w Berlinie, skąd odbywał podróże artystyczne m.in. do Szwajcarii, Włoch i Francji. W 1918 powrócił na stałe do Warszawy - tu przez krótki czas był dyrygentem w Teatrze Wielkim.
W okresie międzywojennym zajmował się działalnością publicystyczną, organizacyjną i pedagogiczną.Ostatnie lata życia spędził nad rekonstrukcją partytur zniszczonych podczas wojny.
Ludomir Różycki otrzymał wiele nagród i odznaczeń, m.in. w 1925 Krzyż Oficerski Orderu Polonia Restituta, w 1937 złoty medal Rządu Francuskiego za balet Apollo i dziewczyna oraz Państwową Nagrodę Muzyczną za operę Eros i Psyche, w 1946 Złoty Krzyż Zasługi, w 1950 Order Sztandaru Pracy I klasy, w 1951 Krzyż Komandorski z Gwiazdą Polonia Restituta, w 1952 Nagrodę Państwową I stopnia za całokształt twórczości. Od 1945 był członkiem Związku Kompozytorów Polskich.

Lorentz Dhur (1[zasłonięte]515-15) studiował w Wittemberdze, gdzie zetknął się ze słynnym niemieckim czarnoksiężnikiem Johannem Faustem. Był medykiem na dworach Hohenzollernów i Radziwiłłów, za których protekcją pojawił się na krakowskim dworze Zygmunta Augusta. Został tam wróżbitą i astrologiem. Łukasz.Górnicki spolszczył jego nazwisko na Twardowski Przypisywane są mu prace „Opus magicum” i „Liber magnus”.
W latach 1[zasłonięte]565-15 przebywał m.in. w Krakowie, Bydgoszczy, Warszawie. Po śmierci króla (1572) został porwany i zamordowany przez siepaczy stronnictwa Mniszchów. Tyle o postaci historycznej.
Wawrzyniec Twardowski istnieje przede wszystkim jako pierwszoplanowa postać polskich legend, folkloru, podań, utworów literackich ( m.in. Adama Mickiewicza, Józefa Ignacego Kraszewskiego, Mariana Niżyńskiego), malarskich (m.in.Wojciecha Gersona, Juliusza Kossaka), gdzie przeszedł metamorfozę od niemieckiego maga do polskiego szlachcica: w kontuszu i z karabelą u boku. W muzyce polskiej odnotował go Moniuszko w Kantacie do ballady Mickiewicza „Pani Twardowska” a Ludomir Różycki uczynił tytułowym bohaterem swego najważniejszego dzieła.

Prapremiera baletu-pantomimy w 9.obrazach odbyła się w 1921 r. i była to pierwsza premiera baletowa w niepodległej Polsce.

Jako znakomicie zinstrumentowana, wielka forma symfoniczna, wykorzystująca motywy muzyki ludowej, pozostał „Pan Twardowski” do dziś reprezentacyjnym polskim baletem narodowym.