Dla kogo: Dla psychologów, nauczycieli oraz ambitnych rodziców gotowych przebijać się przez książkę napisaną niełatwym językiem. Autor stara się uświadomić czytelnikowi w czym tkwi problem z zachowaniem współczesnych dzieci i młodzieży. "Mali tyrani" nie jest poradnikiem. Autor sam określa ją jako apel do rodziców i nauczycieli o to, by zauważyli i zaczęli przeciwdziałać negatywnym tendencjom jakie zauważyć można w zachowaniu współczesnych dzieci i młodzieży. Paradygmatem przyjmowanym przez autora jest psychoanaliza i niestety rzutuje to zarówno na wydźwięk, jak i na czytelność książki. Czyta się ją niełatwo. Autor ma tendencję do pisania językiem dość hermetycznym przez co z jednej strony czasem trudno przebić się przez tekst, z drugiej podążanie za wątkiem również bywa niełatwe. Wydaje się, że nawet tłumaczowi nie zawsze się to udawało i momentami książka zgrzyta, jakby coś zostało przetłumaczone w niewłaściwy sposób. Najbardziej drastycznym przykładem jest konsekwentne posługiwanie się słowem legastenia, które nie jest używane w naszym języku, a znaczeniowo całkowicie odpowiada powszechnie znanej dysleksji. Teza jaką stawia autor jest ciekawa, i z pewnością warto zapoznać się z jego argumentacją. Diagnoza, jaką stawia opisując zachowania swoich młodych pacjentów i ich rodziców jest również godna przemyślenia. Często trudno oprzeć się poczuciu, że ma on rację. Problem w tym, że wyjaśnienie tych problemów (niesubordynacja, kłopoty z koncentracją, mała sprawność fizyczna w zakresie zarówno małej jak i dużej motoryki i wiele innych), jakie za wszelką cenę próbuje przeforsować nie jest wcale przekonujące. Uważa on, że wszystkiemu winna jest niedojrzałość psychiczna dzieci, a wina za to obarcza całe społeczeństwo - począwszy od rodziców, na autorach wiadomości skończywszy. Za wszelka cenę próbuje on także podporządkować fakty wyznawanej przez siebie teorii (psychoanalitycznej), co sprawia, że momentami wydaje się, że ważniejsze jest, by wszystko pasowało do z góry założonej tezy, a niżeli by było zgodne z rzeczywistością. W książce tej znaleźć można wiele tez, które uznać można za odkrywcze, lub przynajmniej oryginalne. Pozwalają one spojrzeć na otaczający świat z nieco innej, bardziej krytycznej perspektywy. Budzi ona kontrowersje i stymuluje do dyskusji. Jest to ogromną zaletą tej publikacji. Szkoda tylko, że aby je odnaleźć przebrnąć trzeba przez ogromne ilości wątpliwych argumentów i interpretacji.

dziecipoznan.pl (2[zasłonięte]011-07)

Książka Michaela Winterhoffa dla wielu rodziców, którzy realizują w praktyce, niezwykle popularną w ostatnich latach w wychowaniu, strategię stwarzania dziecku możliwości „niczym nieograniczonego i w pełni swobodnego rozwoju”, może być szokująca, ale zarazem dająca wiele do myślenia. Pytaniem zasadniczym, jest to, czy w partnerskim traktowaniu naszych dzieci nie zapędziliśmy się czasem w, kolokwialnie mówiąc „kozi róg”? Wychowanie dzisiaj polega raczej na pozostawianiu dziecku nieograniczonej swobody w zachowaniu, przy jednoczesnym unikaniu przez rodziców z działań ograniczających czy korygujących, niż modelowaniu prawidłowych, społecznie pożądanych, zachowań u dzieci. Skutkiem takiego postępowania są zaburzone relacje nie tylko z rodzicami, ale i otoczeniem, co oczywiście nie pozostaje bez wpływu na prawidłowy rozwój psychiczny dziecka. Autor stawia tezę, ze przyczyna większości problemów wychowawczych jest przepaść pomiędzy wiekiem biologicznym a stopniem dojrzałości emocjonalnej , która uniemożliwia harmonijny rozwój i funkcjonowanie dziecka, i sprawia, ze rozwój psychiczny dzisiejszych nastolatków zatrzymał się na poziomie maksymalnie trzylatka, czyli fazie wczesnodziecięcej. Przyczynę takiego stanu rzeczy upatruje on w niewłaściwych postawach dorosłych, które są niestety rozpowszechniane i utrwalane przez kolorowe czasopisma i programy typu „super niania”. Te postawy to: partnerstwo, projekcja i symbioza. W książce roi się od przykładów nagannych, wręcz „terrorystycznych” zachowań dzieci, których źródłem jest nieodpowiedzialna postawa rodziców. Widzimy, więc dzieci, które przy próbie nakłonienia ich do działania (np.odrabianie zadania, uczestnictwo w wybranych przez dziecko zajęciach dodatkowych itp.) biją rodziców i rzucają w nich różnymi przedmiotami, dzieci, które już w wieku przedszkolnym potrafią, w sposób perfekcyjny, manipulować rodzicami, dzieci w wieku szkolnym, które tkwiąc w fazie wczesnodziecięcego narcyzmu, kompletnie ignorują autorytet dorosłych, dzieci kompletnie niedopasowane do funkcjonowania w grupie rówieśniczej, z powodu braku konsekwencji ze strony rodziców, które przez swoje zachowanie nie mają szans na odniesienie sukcesu szkolnego. A oto króciutki fragment książki - studium przypadku, który świetnie pokazuje na czym polega jeden z poważniejszych problemów dzisiejszych rodziców, a jest nim fałszywe interpretowanie zachowań dziecka: (relacja nauczycielki): „Stanęłam na korytarzu z koleżanka, chcemy o czymś pomówić. J3estesmy w środku rozmowy, gdy nagle podchodzi do nas uczeń i wtrąca się bez pytania, przerywając nam w pół słowa. Mówię mu więc, że, jak widzi, nie mam teraz czasu. Chłopiec nie daje zbić się z tropu i w dalszym ciągu referuje swoją sprawę. Na moją ponowną prośbę, aby chwilę poczekał, pada odpowiedź: „A kiedy wreszcie skończycie? Teraz moja kolej. Chcę się zapytać o pracę domową. I właśnie tu stoję, a ty mi mówisz, że nie masz czasu. Mojej mamie tez się to nie spodoba”. Zagadnięta przeze mnie matka odpowiada: „On po prostu chciałby wiedzieć jak najwięcej i wszystko od razu zrozumieć. Tak to jest z bystrymi i inteligentnymi dziećmi - czasami trochę się niecierpliwią”. W mojej ocenie chłopcu nie zostały wpojone podstawowe zasady dobrego wychowania. A zwalanie wszystkiego na inteligencję, świadczy jedynie o bezradności i zagubieniu rodzica. To moje osobiste zdanie? A Państwo co o tym myślicie? Dla wielu rodziców lektura tej książki będzie, jak przeglądanie się w krzywym zwierciadle. Daje wiele do myślenia i idzie całkowicie pod prąd teoriom mówiącym, iż stawianie wymagań i nakłanianie dzieci do przestrzegania, od dawna uznanych norm społecznych, jest ograniczaniem ich wolności i potencjalnych możliwości rozwoju. Jako rodzice, często jesteśmy ślepo zapatrzeni w nasze pociechy, zawsze na ich korzyść interpretujemy zachowania, które są nie do zaakceptowania, a po latach zastanawiamy się, dlaczego - pomimo naszych usilnych starań - dziecko wyrosło na bezwzględnego i nie liczącego się z nikim i niczym dorosłego? Tej książki nie można nie przeczytać, zapoznanie się z nią może uchronić wielu rodziców od wychowawczej katastrofy!

Niezbędnik Rodzica (2[zasłonięte]011-06)