|
|
M.1441
Rasa Włodzimierska.
Włodzimierska to rasa dużych koni wagi ciężkiej,
wyhodowana w obwodach Włodzimierskim i Iwanowskim. Współczesne konie tej rasy
wyróżniają się wielkością, silną budową ciała, dobrze rozwiniętą muskulaturą i
energicznym temperamentem. Konie rasy włodzimierskiej są wytrwałe, od innych ras
wagi ciężkiej różnią się znaczną ruchliwością i energicznością. Rekord w
szybkiej dostawie ciężaru kłusem wśród wszystkich ras wagi ciężkiej należy do
rasy włodzimierskiej.
M.1442
Rasa Orłowska.
Orłowski rysak to najstarsza i najpiękniejsza z
obecnych ras specjalizowanych, wyhodowana przez hrabię Orłowa. Ona połączyła w
sobie groteskową urodę starodawnych ras europejskich i odziedziczoną od
wschodnich przodków oschłość, żwawość i roztropność. Jest to wysoka (średnio
około 160-165 cm), dość masywna i jednocześnie sucha rasa z rozwiniętą
muskulaturą. Najbardziej typowa maść, którą mają około połowy wszystkich
orłowskich rysaków - szara, dużo również karych i gniadych, rzadziej rudych.
M.1443
Rasa Wiatska.
Koń wiatski przedstawia jedną z najciekawszych
stron w kronice rosyjskiej hodowli koni. Historia jej pochodzenia do tych czas
nie jest jednoznacznie określona. W literaturze można spotkać domniemanie, iż
konie wiatskie to potomkowie estońskich klepperów, zawiezionych przez
nowgorodców i pskowczan do Wiatskiego, Kazańskiego i Permskiego obwodów około
1720 roku za nakazem Piotra I lub wcześniej, za cara Aleksieja Michajłowicza.
M.1444
Rasa Dońska.
Dońska rasa wzdłuż całej swej historii odczuła na sobie
wpływ wielu ras. Dobrze widoczna jest krew wschodnia: perskich, tureckich,
karabaskich koni kozacy przywozili z wypraw. Od połowy XIX w. nad Don zaczęli
trafiać konie krajowych jeździeckich ras: orłowska jeździecka,
orłowo-rostopczyńska, strzelecka. W tym okresie stara rasa dońska, bliższa do
stepowych przodków, co raz bardziej się przekształcała. W XIX-XX ww. głęboki
ślad zostawili w tej rasie konie czystej krwi. |
