OBSERWACJA UCZESTNICZĄCA W BADANIACH HISTORYCZNY
Autor: praca zbiorowa
Miejsce i rok wydania: 2009
Ilość stron: 244
Oprawa: miękka
Wymiary: 150x210
ISBN:[zasłonięte]978-83943-33-0
Kod EAN: 978[zasłonięte][zasłonięte]99433
Czy historia jest obcym krajem? Coraz więcej historyków odpowiada twierdząco na to pytanie, porównując swój wysiłek zrozumienia i opisania dawnych społeczeństw do pracy antropologa kulturowego. Metodologiczne i tematyczne związki między tymi dwoma dyscyplinami zacieśniają się od kilkudziesięciu lat, historycy korzystają z doświadczeń antropologii, zaś antropologowie odwołują się do opracowań historycznych. Wyłonił się już nawet wspólny panteon autorytetów: Claude Lévi-Strauss, Mircea Eliade, Michel Foucault, Carlo Ginzburg, Emmanuel Le Roy Ladurie, Clifford Geertz ...
Podstawową metodą badawczą tak rozumianej historii jest obserwacja. Obcowanie ze źródłami poznania historycznego ma zapewnić wgląd w minioną rzeczywistość, ex definitione zewnętrzną wobec badacza i jego świata. Dystans chronologiczny od obiektu badania sprawia, że historycy aż do niedawna byli przekonani, że tego typu obserwacja może być obiektywna. Tymczasem antropolodzy, obcując ze swym obiektem w ramach badań terenowych, nie mogli przejść do porządku dziennego nad rolą podmiotu w akcie obserwacji i wytworzyli pojęcie obserwacji uczestniczącej, obwarowanej naukowymi normami. Pomimo to, rola subiektywności badacza coraz silniej nurtuje refleksję metodologiczną antropologów. Historycy zaś dopiero niedawno stracili złudzenie własnej obiektywności, a ponieważ nie posiadali tradycji naukowego opisu swojej roli w procesie wytwarzania wiedzy, zaowocowało to u nich krótkotrwałą falą skrajnego relatywizmu i zwątpienia w sens poznawczy historii. (Ze Wstępu)
