Choć od śmierci Jacqueline Kennedy Onassis minęło kilkanaście lat, niewątpliwie nie jest to osoba, o której łatwo się zapomina. Pomimo że w 1961 roku miała obawy, iż nie sprawdzi się w roli prezydentowej, została jedną z tych amerykańskich „First Ladies”, które na zawsze wpisały się w pamięć kolejnych pokoleń.

Niełatwo wytłumaczyć popularność Jacqueline Kennedy, lecz jedno pozostaje pewne – wypływa ona przede wszystkim z jej wizerunku, gdyż jaka naprawdę była pierwsza dama, nie wiedzą nawet jej najwięksi admiratorzy. Mimo że nie zawsze mogła kontrolować, w jaki sposób przedstawiano ją w mediach, nigdy nie ulegało wątpliwości, iż utworzony przez nią samą wizerunek oddziaływał silniej niż wszystko to, co o niej pisano lub mówiono. W końcu zawsze intensywnie nad nim pracowała, starannie reżyserując każdą scenę spektaklu, którym było jej życie.

Publikacja ukazuje postać oraz śledzi ewolucję wizerunku Jacqueline Kennedy, począwszy od jej drogi do Białego Domu, przez lata 1[zasłonięte]961-19, kiedy sprawowała funkcję pierwszej damy, po rozdział życia, który nadszedł po zamachu na jej męża. Przeanalizowane zostały także zmiany zachodzące w postrzeganiu jej osoby: od królowej z bajki, jaką obwołano ją podczas zaprzysiężenia Johna Kennedy’ego, po nieutuloną w żalu wdowę. Przybliżenie niewątpliwego fenomenu Jacqueline Kennedy możliwe było dzięki przedstawieniu prezydenckiej małżonki w sytuacjach oficjalnych i nieoficjalnych, tak więc jako przedsiębiorczego nadzorcę restauracji Białego Domu, nieoficjalnego ministra kultury, ikonę mody, amerykańskiego ambasadora dobrej woli i wzorową matkę oraz żonę.

Nikt nie wyglądał jak Ona, nikt nie wypowiadał się jak Ona, nie pisał jak Ona i nie był tak oryginalny jak Ona we wszystkim, co robiła.
Senator Edward M. Kennedy